FABRYKA MICHELIN

W 1889 roku dwaj bracia, Édouard Michelin (1859–1940) i André Michelin (1853–1931), prowadzili firmę zajmującą się narzędziami rolniczymi w Clermont-Ferrand we Francji. Pewnego dnia w fabryce pojawił się rowerzysta, którego opona pneumatyczna wymagała naprawy. Opona została przyklejona do felgi, a jej wyjęcie i naprawa zajęła ponad trzy godziny, a następnie trzeba było pozostawić ją na noc do wyschnięcia. Następnego dnia Édouard Michelin zabrał naprawiony rower na plac fabryczny w celu przetestowania. Już po kilkuset metrach opona uległa awarii. Pomimo niepowodzenia Édouard był entuzjastycznie nastawiony do opony pneumatycznej i wraz z bratem pracował nad stworzeniem własnej wersji, takiej, która nie musiałaby być przyklejana do obręczy. Michelin został założony 28 maja 1889 roku. W 1891 roku Michelin uzyskał swój pierwszy patent na zdejmowaną oponę pneumatyczną, która została użyta przez Charlesa Terronta do wygrania pierwszego na świecie długodystansowego wyścigu kolarskiego, Paryż-Brest w 1891 roku. W latach 20. i 30. XX wieku Michelin prowadził duże plantacje kauczuku w Wietnamie. Warunki panujące na tych plantacjach doprowadziły do powstania słynnego ruchu robotniczego Phu Rieng Do. Dominacja Michelin w dostawach kauczuku w Indochinach Francuskich doprowadziła do strajku w Phu Rieng Do w 1930 roku. Doprowadziło to do tego, że Francja przeprowadziła dochodzenie w sprawie traktowania przez Michelin pracowników na plantacjach kauczuku. W 1934 roku Michelin wprowadził oponę, która po przebiciu poruszała się po specjalnej piankowej wyściółce, konstrukcji znanej obecnie jako opona typu run-flat (typ samonośny). Michelin opracował i opatentował kluczową innowację w historii opon, oponę radialną z 1946 roku, i z powodzeniem wykorzystał tę innowację technologiczną, aby stać się jednym z wiodących producentów opon na świecie. Opona radialna była początkowo sprzedawana jako opona „X”. Został opracowany z myślą o Citroënie Traction Avant i Citroënie 2CV z napędem na przednie koła. Michelin kupił zbankrutowanego wówczas Citroëna w 1930 roku. Ze względu na przewagę w prowadzeniu i oszczędności paliwa, zastosowanie tej opony szybko rozpowszechniło się w Europie i Azji. W Stanach Zjednoczonych przetrwała przestarzała opona diagonalna, której udział w rynku w 1967 r. wynosił 87%. W 1966 roku Michelin nawiązał współpracę z Searsem w celu produkcji opon radialnych pod marką Allstate i do 1970 roku sprzedawał 1 milion sztuk rocznie. W 1968 roku Michelin otworzył swoje pierwsze biuro sprzedaży w Ameryce Północnej i był w stanie szybko rozwinąć rynek swoich produktów; Do 1989 roku firma miała 10% udziału w rynku opon OEM kupowanych przez amerykańskich producentów samochodów.  Również w 1968 roku Consumer Reports, wpływowy amerykański magazyn, uznał wyższość konstrukcji radialnej, co zapoczątkowało gwałtowny upadek konkurencyjnej technologii Michelin. W Stanach Zjednoczonych opona radialna ma obecnie 100% udziału w rynku. Oprócz rynku opon marek własnych i opon zamiennych, Michelin zdobył pierwsze zwycięstwo w segmencie opon OEM w Ameryce Północnej, otrzymując kontrakt na model Continental Mark III z 1970 roku, pierwszy amerykański samochód z oponami radialnymi montowanymi w standardzie. W 1989 roku Michelin przejął od Clayton, Dubilier & Rice niedawno połączone działy produkcji opon i gumy amerykańskich firm B.F. Goodrich Company (założonej w 1870 roku) i Uniroyal, Inc. (założonej w 1892 roku jako United States Rubber Company). Uniroyal Australia został kupiony przez Bridgestone już w 1980 roku. Zakup ten obejmował fabrykę w Norwood w Północnej Karolinie, która dostarczała opony dla amerykańskiego programu wahadłowców kosmicznych. Od 1 września 2008 roku Michelin ponownie stał się największym producentem opon na świecie, po dwóch latach spędzonych na drugim miejscu za Bridgestone. Michelin produkuje opony we Francji, Serbii, Polsce, Hiszpanii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Brazylii, Tajlandii, Japonii, Indiach, Włoszech i kilku innych krajach. 15 stycznia 2010 roku Michelin ogłosił zamknięcie fabryki w Ota w Japonii, która zatrudnia 380 pracowników i produkuje opony Michelin X-Ice. Produkcja X-Ice zostanie przeniesiona do Europy, Ameryki Północnej i innych krajów Azji. W 2019 roku Michelin ogłosił, że wkrótce zamkną się fabryki w Niemczech i Francji. Michelin kontroluje również 90% udziałów w Taurus Tire na Węgrzech, a także polską markę Kormoran. W grudniu 2018 roku Michelin przejął Camso, producenta opon terenowych, torów i akcesoriów dla sportów motorowych, rolnictwa, transportu materiałów i budownictwa. 22 stycznia 2019 r. ogłoszono, że Michelin przejął indonezyjskiego producenta Multistrada Arah Sarana, który produkuje opony Achilles Radial i Corsa. 19 czerwca tego samego roku Michelin posiadał 99,64% kapitału zakładowego Multistrady.

Michelin od dawna publikuje dwie serie przewodników: Czerwone przewodniki dla hoteli i restauracji oraz Zielone przewodniki dla turystyki. Obecnie wydaje kilka dodatkowych przewodników, a także mapy cyfrowe i produkty przewodnikowe. Mapy miast zarówno w czerwonym, jak i zielonym przewodniku są wysokiej jakości i są powiązane z mapami drogowymi w mniejszej skali. Michelin publikuje różne mapy drogowe, głównie Francji, ale także innych krajów europejskich, krajów Afryki, Tajlandii i Stanów Zjednoczonych. Niedawno rozpoczęli handel elektroniczny, sprzedając mapy i przewodniki Michelin bezpośrednio za pośrednictwem swojej strony internetowej w Wielkiej Brytanii. Mapy drogowe Michelin zostały odtworzone w Anglii na potrzeby inwazji aliantów podczas II wojny światowej. W 1940 roku Niemcy odtworzyli również mapy Michelin z 1938 roku. ViaMichelin jest spółką zależną należącą w całości do Grupy Michelin i została założona w 2001 roku, aby reprezentować usługi cyfrowego mapowania Michelin. Od sierpnia 2008 roku ViaMichelin generuje 400 milionów map i tras miesięcznie na swojej głównej stronie internetowej. ViaMichelin oferuje mapy dla produktów do nawigacji internetowej, mobilnej i satelitarnej z poziomu ulic w Europie, USA, Australii oraz części Azji i Ameryki Południowej. W 1952 roku, 6 lat po opatentowaniu przez Michelin karkasu radialnego, Michelin zaadaptował technologię radialną do opon ciężarowych. Od 1999 roku na czele firmy stał dyrektor generalny Édouard Michelin. 26 maja 2006 roku Édouard utonął podczas łowienia ryb w pobliżu wyspy Sein, u wybrzeży Bretanii. Jego śmierć sprawiła, że Michel Rollier, drugi kuzyn Édouarda Michelina, został szefem firmy. Rolliera zastąpił w maju 2012 roku Jean-Dominique Senard. W 2018 roku Jean-Dominique Senard ogłosił, że nie będzie ubiegał się o reelekcję na zgromadzeniu akcjonariuszy w 2019 roku. W rezultacie akcjonariusze wybrali Florenta Menegaux na następcę Senarda od 2019 roku. Firma ma również swoją siedzibę w Greenville w Południowej Karolinie w Stanach Zjednoczonych jako Michelin North America. Po raz pierwszy wyprodukowali w mieście w 1975 roku, a dziesięć lat później otworzyli swoją siedzibę.

ŹRÓDŁO : WIKIPEDIA