L’ÉCLAIR

RYS HISTORYCZNY : L’Éclair był pierwszym samochodem na świecie, który wziął udział w wyścigu samochodowym na oponach, został zbudowany przez braci André i Édouarda Michelin w 1895 roku. Aby wziąć udział w wyścigu kolarskim Paryż-Brest w 1891 roku, Édouard Michelin poprosił swojego inżyniera, pana Laroche’a, o zaprojektowanie urządzenia do mocowania opon, które byłoby „zdejmowane w kwadrans przez głupca”. Rozwiązanie znaleziono tuż przed wyścigiem, a urządzenie zostało zainstalowane na rowerze Charlesa Terronta, który wygrał wyścig na dystansie 1200 km, wyprzedzając swojego prześladowcę o 8 godzin. W 1894 roku bracia Michelin rozpoczęli produkcję opon samochodowych. Niedobór pojazdów zmusił braci do użycia dwukołowego faetona Édouarda Michelina do pierwszych testów. Przebicia były liczne, ale zostały naprawione i testy mogły być kontynuowane. Sześć miesięcy przed wyścigiem Paryż-Bordeaux-Paryż w czerwcu 1895 roku fabryki Clermont-Ferrand dysponowały trzema samochodami, które miały być wykorzystane do promocji opony podczas tej imprezy.

OPIS  : MERCEDES VIS-a-VIS

L’Éclair (niem. The Blitz) był jednorazowym modelem wyprodukowanym przez Michelin w celu przetestowania nowo opracowanych opon pneumatycznych. Robert William Thomson już 10 grudnia 1845 roku zabezpieczył wulkanizowaną oponę pneumatyczną, którą nazwał „Aerial Wheel”, brytyjskim patentem nr 10990. W 1887 roku, w wieku 47 lat, John Boyd Dunlop zaprojektował swoją pierwszą gumową oponę wypełnioną powietrzem. 7 grudnia 1888 roku Dunlop złożył wniosek o patent na pierwszą rowerową oponę pneumatyczną. Ponieważ jednak patent Thomsona wygasł w międzyczasie, konkurenci, tacy jak Michelin, mogli skorzystać z pomysłów Dunlopa. Opony miały szerokość 65 mm. Michelin L’Éclair miał chłodzony wodą dwucylindrowy silnik o pojemności skokowej 1060 cm³ (otwór 75 mm, skok tłoka 120 mm). Został dostarczony przez Daimlera i wytwarzał 4 KM (3 kW) przy 700 obr./min. Zawory wydechowe były obsługiwane przez wałek rozrządu, doloty pracowały automatycznie. Dzięki gaźnikowi z dyszą natryskową mieszanka paliwowo-powietrzna może być lepiej dostosowana do danej sytuacji na drodze niż w przypadku stosowanego do tej pory gaźnika o dużej powierzchni. Silnik pochodził z napędu motorówki, ponieważ „samochód Phoenix” Daimlera został wprowadzony dopiero w 1898 roku. Podwozie pochodziło od Peugeota i pierwotnie miało silnik o mocy 2,5 KM. Pojazdem bazowym mógł być Peugeot Type 5, który miał taki silnik o mocy 2,5 KM. Układ kierowniczy nie pozwalał na precyzyjną jazdę po prostej, dlatego potocznie nazywano go „zygzakowatym sterowaniem”.W roku sportów motorowych 1895 samochód miał numer startowy 46 w wyścigu Paryż-Bordeaux-Paryż, który odbył się w dniach 11-13 czerwca 1895 roku. Trasa liczyła 1178 km, a Émile Levassor, najszybszy, potrzebował 48 godzin i 48 minut, co odpowiadało średniej prędkości około 24 km/h. Michelin L’Éclair, który został opracowany specjalnie na ten wyścig, aby udowodnić zalety opon pneumatycznych, musiał wycofać się z powodu problemów z oponami.