DANE TECHNICZNE : Moskwicz 2140

ROK PRODUKCJI : 1976 – 1988

SILNIK : R4

POJ. SILNIKA : 1478 CM3

MOC : 55,16 KW – 75 KM

PRĘDKOŚĆ MAX : 142 KM/H

PRZYŚPIESZENIE 0-100 KM/H : 19s

SKALA :  1:43

PRODUCENT  MODELU : De Agostini ( Kolekcja Kultowe Auta PRL-u nr 101 )

RYS HISTORYCZNY  : Samochód osobowy klasy niższej średniej marki Moskwicz produkowany przez radzieckie zakłady AZLK w latach 1976–1988, napędzany silnikiem o pojemności 1,5 l. Jego odmianą, różniącą się silnikiem o pojemności 1,4 l, był model 2138. Stanowiły one modernizację linii modeli Moskwicz 408/412 z lat 60. Samochód otrzymał numer modelu 2140, zgodnie z nowym systemem oznaczeń samochodów produkowanych w ZSRR. Zaprezentowany został po raz pierwszy w połowie 1974 roku, lecz do produkcji wszedł dopiero ponad rok później, przy tym ulepszenia wprowadzano stopniowo. Początkowo od października–listopada 1975 roku produkowano modele przejściowe, z nową tylną częścią, a resztą nadwozia odpowiadającą Moskwiczowi 412. W styczniu 1976 roku samochód otrzymał nową przednią część, a w ciągu kolejnych miesięcy nowe drzwi i elementy wyposażenia wnętrza i przyrządy. Od 1976 roku część samochodów wyposażano, zamiast gaźnika K-126N, w nowocześniejsze gaźniki DAAZ-2101-412 od Łady, a od lat 80. – gaźniki DAAZ-2140 serii Ozon. W 1978 roku po raz pierwszy w ZSRR, w modelu 2140 zastosowano lakier metalizowany. W latach 1981–1984 wprowadzono stopniowo szereg drobnych modyfikacji nadwozia i wnętrza.

OPIS  : Moskwicz 2140

Moskwicze 2140/2138 były produkowane z czterodrzwiowym nadwoziem typu sedan, a także miały odrębnie oznaczone wersje pochodne kombi oraz furgon. Wprowadzenie nowego modelu było wynikiem słabnącego popytu na poprzednie samochody moskiewskich zakładów AZLK oraz rosnącą konkurencję ze strony Łady. Początkowo były bardzo konkurencyjne na radzieckim rynku ze względu na niską cenę, wytrzymałość oraz dostępność części zamiennych, jednak jakość samochodów zaczęła w latach 80. spadać. Zmiany w stosunku do modelu 412 ograniczyły się do unowocześnienia wyglądu nadwozia i ulepszenia niektórych podzespołów, bez głębszej ingerencji w strukturę nadwozia i układ jezdny, wywodzący się konstrukcyjnie jeszcze z modelu 402 z lat 50. Silnik o pojemności 1,5 l, opracowany dla modelu 412 na wzór silnika BMW, był natomiast jeszcze dość nowoczesny. Najbardziej widocznym zmianom podlegał przedni pas nadwozia, w którym zamieniono chromowaną atrapę chłodnicy i grube chromowane obramowania prostokątnych reflektorów przez kratę z czarnego plastiku, zgodnie z ówczesną modą. Cała atrapa z reflektorami była jedynie obwiedziona cienką chromowaną obwódką. Zmieniono też pas tylny, rezygnując z bocznych płetw z kierunkowskazami po bokach klapy bagażnika, lecz pozostawiając mimo to na ich miejscu niewielkie przetłoczenia nadwozia. Tylne poziome lampy zespolone zostały umieszczone na charakterystycznym poziomym pasie lakierowanym na czarno i obwiedzionym cienką chromowaną obwódką. Bogatsze wersje posiadały wycieraczki reflektorów.