MOSKWICZ 2140SL

RYS HISTORYCZNY  : Samochód osobowy klasy niższej średniej marki Moskwicz produkowany przez radzieckie zakłady AZLK w latach 1976–1988, napędzany silnikiem o pojemności 1,5 l. Jego odmianą, różniącą się silnikiem o pojemności 1,4 l, był model 2138. Stanowiły one modernizację linii modeli Moskwicz 408/412 z lat 60. Samochód otrzymał numer modelu 2140, zgodnie z nowym systemem oznaczeń samochodów produkowanych w ZSRR. Zaprezentowany został po raz pierwszy w połowie 1974 roku, lecz do produkcji wszedł dopiero ponad rok później, przy tym ulepszenia wprowadzano stopniowo. Początkowo od października–listopada 1975 roku produkowano modele przejściowe, z nową tylną częścią, a resztą nadwozia odpowiadającą Moskwiczowi 412. W styczniu 1976 roku samochód otrzymał nową przednią część, a w ciągu kolejnych miesięcy nowe drzwi i elementy wyposażenia wnętrza i przyrządy. Od 1976 roku część samochodów wyposażano, zamiast gaźnika K-126N, w nowocześniejsze gaźniki DAAZ-2101-412 od Łady, a od lat 80. – gaźniki DAAZ-2140 serii Ozon. W 1978 roku po raz pierwszy w ZSRR, w modelu 2140 zastosowano lakier metalizowany. W latach 1981–1984 wprowadzono stopniowo szereg drobnych modyfikacji nadwozia i wnętrza.

OPIS  : Moskwicz 2140 SL

Moskwicze 2140/2138 były produkowane z czterodrzwiowym nadwoziem typu sedan, a także miały odrębnie oznaczone wersje pochodne kombi oraz furgon. Wprowadzenie nowego modelu było wynikiem słabnącego popytu na poprzednie samochody moskiewskich zakładów AZLK oraz rosnącą konkurencję ze strony Łady. Początkowo były bardzo konkurencyjne na radzieckim rynku ze względu na niską cenę, wytrzymałość oraz dostępność części zamiennych, jednak jakość samochodów zaczęła w latach 80. spadać. Zmiany w stosunku do modelu 412 ograniczyły się do unowocześnienia wyglądu nadwozia i ulepszenia niektórych podzespołów, bez głębszej ingerencji w strukturę nadwozia i układ jezdny, wywodzący się konstrukcyjnie jeszcze z modelu 402 z lat 50. Silnik o pojemności 1,5 l, opracowany dla modelu 412 na wzór silnika BMW, był natomiast jeszcze dość nowoczesny. Najbardziej widocznym zmianom podlegał przedni pas nadwozia, w którym zamieniono chromowaną atrapę chłodnicy i grube chromowane obramowania prostokątnych reflektorów przez kratę z czarnego plastiku, zgodnie z ówczesną modą. Cała atrapa z reflektorami była jedynie obwiedziona cienką chromowaną obwódką. Zmieniono też pas tylny, rezygnując z bocznych płetw z kierunkowskazami po bokach klapy bagażnika, lecz pozostawiając mimo to na ich miejscu niewielkie przetłoczenia nadwozia. Tylne poziome lampy zespolone zostały umieszczone na charakterystycznym poziomym pasie lakierowanym na czarno i obwiedzionym cienką chromowaną obwódką. Bogatsze wersje posiadały wycieraczki reflektorów. W celu ożywienia eksportu, a także uzyskania droższego modelu na rynek wewnętrzny, pod koniec lat 70. opracowano odmianę „luks” Moskwicz 2140SL, oznaczaną także na eksport jako 1500SL lub 1,5SL. Produkowano ją od listopada 1980 do końca 1987 roku. Była ona wykonywana we współpracy z jugosłowiańską firmą Saturnus, która zajmowała się m.in. sprzedażą samochodów radzieckich na tamtejszym rynku. Wersja 2140 SL podlegała liftingowi zarówno zewnętrznemu, jak i wewnętrznemu. Najbardziej zauważalnym elementem były grubsze i szersze plastikowe zderzaki zamiast chromowanych, lepiej odpowiadające normom bezpieczeństwa. Do przedniego zderzaka przeniesiono spod reflektorów kierunkowskazy i światła pozycyjne. Wzdłuż boku samochodu ciągnęła się przyklejona plastikowo-aluminiowa listwa, a na przednich błotnikach były napisy SL. Zmieniła się nieco forma atrapy chłodnicy, na której znak fabryczny został zastąpiony przez napis AZLK. Powiększono i unowocześniono tylne lampy zespolone, które obejmowały teraz także światła cofania (bazowy model 2140 miał jedno osobne światło cofania, poniżej lewej lampy). Zrezygnowano z chromowanych detali, w tym kołpaków kół. Unowocześniono wystrój wnętrza i tablicę przyrządów, która mieściła się w znacznie zmniejszonej prostokątnej konsoli. Na środku tablicy przyrządów umieszczono zegar elektroniczny z zielonym wyświetlaczem. Zmieniono też formę kierownicy (później zastosowano ją także w modelu 2140). Siedzenia otrzymały miękkie welurowe obicia, a przednie – bezstopniową regulację nachylenia oparcia. W latach 80. ergonomia stanowiska kierowcy Moskwicza 2140SL była uważana za najlepszą wśród radzieckich samochodów. Zderzaki, lampy, obicie siedzeń i część innych podzespołów były dostarczane przez firmę Saturnus. W luksusowej wersji wprowadzono także pewne usprawnienia mechaniczne, jak standardowo opony radialne i nowsze gaźniki. W celu oszczędności paliwa zmniejszono przełożenie przekładni głównej do 1:3,89. Znacznie ulepszono system ogrzewania wnętrza oraz wprowadzono standardowo ogrzewanie tylnej szyby. Część ulepszeń, jak kierownica, ogrzewanie wnętrza, regulacja siedzeń, przełożenie tylnego mostu, zostały po 1982 roku zaadaptowane także do modelu bazowego 2140.