MOSKWICZ 2141

RYS HISTORYCZNY  : Pierwsze samochody serii próbnej wyprodukowano w lutym 1986, a od końca roku produkowano je na sprzedaż. Masowa produkcja rozpoczęła się dopiero 9 lipca 1988, po zwolnieniu miejsca po zakończeniu produkcji Moskwiczy 2140. Szczyt produkcji (104,4 tysiąca sztuk) przypadł w 1991 roku. W latach 90. sprzedaż Moskwiczy spadała, co było spowodowane wolną dostępnością samochodów zagranicznych po reformach wolnorynkowych w Rosji, dość przestarzałą już konstrukcją, a także nie najlepszą jakością wykonania samochodów i wykończenia wnętrza. Samochód cieszył się niewielkim zainteresowaniem na rynkach eksportowych, częściowo z powodu wyposażenia w zachodni silnik, co powodowało, że jego cena nie była tak niska, jak poprzednich Moskwiczy. W lutym 1996 produkcję zatrzymano, lecz w 1997 roku wznowiono. Od początku 1998 roku produkowano nieco zmodernizowaną wersję AZLK-21414 Swiatogor, posiadającą m.in. nowe reflektory i część importowanych podzespołów. Część samochodów otrzymała 2 l silnik Renault F3R. Pod koniec tego roku jednak sytuacja finansowa zakładów uległa gwałtownemu pogorszeniu na skutek kryzysu w Rosji, wiążącego się z nieopłacalnością zakupu podzespołów za granicą i wielkość produkcji znacząco zmalała. Ostatecznie zakłady Moskwicza zaprzestały produkcji samochodów w 2001

OPIS  : Moskwicz 2141

Samochód Moskwicz 2141 był pierwszym całkowicie nowym modelem samochodu Moskwicz, nie wywodzącym się z linii samochodów tylnonapędowych zapoczątkowanej przez Moskwicz 402 z lat 50. Z powodu braku doświadczeń z konstrukcją samochodów z przednim napędem w ZSRR, inżynierowie Moskwicza zmuszeni byli wzorować się na konstrukcjach zagranicznych. Władze zasugerowały jako wzór francuski samochód Simca 1308, do którego nowy Moskwicz otrzymał podobne nadwozie w środkowej i tylnej części. Ponieważ jednak dla nowego Moskwicza przewidywano podobnie, jak w poprzednich, umieszczenie podłużne silnika, a Simca miała poprzeczne, podwozie i układ napędowy wzorowano na Audi 100. Prototyp do badania układu jezdnego z 1977 (nazwany „Maksimka”) wręcz otrzymał przerobione nadwozie Simci. Ostateczne nadwozie, wyraźnie odmienne od Simci w stylizacji przedniego pasa, miało nieco inne proporcje oraz bardziej zaokrąglone linie i detale odpowiadające stylistyce lat 80. Na eksport samochód otrzymał nazwę ALEKO.