MOSKWICZ 403

RYS HISTORYCZNY  : Model 403 produkowano od grudnia 1962 do lipca 1965. Od maja 1964 zaczęto montować ulepszony silnik M-407D1. Zbudowano 133 523 sztuk modelu 403, z tego 50 612 na eksport. Samochód był droższy od Moskwicza 407 o 900 rubli i kosztował ok. 3411 rubli

OPIS  : Moskwicz 403

Samochód stanowił model przechodni – rozwinięcie Moskwicza 407 z niektórymi elementami nowo projektowanego Moskwicza 408. Był tym samym ostatnim etapem rozwoju linii zapoczątkowanej przez Moskwicz 402. Z modelu 407 przejął m.in. nadwozie, nieznacznie zmodyfikowany silnik, układ napędowy i zawieszenie tylne, a nowe było przednie zawieszenie, ulepszone hamulce z samoregulującymi się cylindrami (po raz pierwszy w ZSRR), hydrauliczne sterowanie sprzęgła i mechanizm kierowniczy z nową kierownicą (w jasnym kolorze). Samo nadwozie modelu 403 na rynek radziecki praktycznie nie różniło się od późnego modelu 407, inny był jedynie numer modelu w załamaniach dekoracyjnej listwy na bokach przednich błotników, a na późniejszych seriach widoczny był spryskiwacz szyby przedniej (uruchamiany nożną pompką). Prymitywna konstrukcja i jakość wykonania są dzisiaj tematem żartów, ale ponad pół wieku temu na parszywych drogach Związku Radzieckiego – kraju, w którym zimy nie rozpieszczały kierowców – były strzałem w dziesiątkę. Moskwicza postrzegano w tamtych czasach jako niezawodne i sprawdzone auto o dużych walorach użytkowych. A także – dość nowoczesne. Już od pierwszej generacji pojazdy z Moskiewskich Zakładów Samochodów Małolitrażowych podążały za ogólnoświatowymi trendami, co widać po zmianach stylistycznych, które zaszły w drugiej i trzeciej generacji Moskwicza. Natomiast tym, co odróżniało radzieckiego producenta od odpowiedników na Zachodzie, była metoda wprowadzania nowych modeli. Zamiast opracować i wdrożyć do produkcji nową konstrukcję, przeprowadzano ten proces stopniowo, montując podzespoły z nowych modeli w „przejściówkach”. Właśnie takim modelem był Moskwicz 403. Tym, co miało wyraźnie podkreślać jego tymczasowy charakter, było oznaczenie – „403” zaburzało systematykę, bo cofało się o kilka modeli. Chociaż Moskwicz 403 zapowiadał auto, które miało prezentować całkowicie nową linię stylistyczną, to jednak nic w jego wyglądzie na to nie wskazywało. Nadwozie przejęto z poprzednika bez praktycznie żadnych istotnych zmian. Więcej zadziało się we wnętrzu, gdyż pojawiły się tam elementy zaprojektowane do modelu 408, z tą różnicą, że tu były w jasnym kolorze, a w następcy – czarne. Moskwicz 403 oferował wewnątrz znacznie więcej miejsca niż produkowany równocześnie Zaporożec, a kosztował mniej niż luksusowa Wołga. To po części wpłynęło na jego popularność. W modelu 403 na siedzeniach pojawiła się tapicerka z elementami sztucznej skóry. Wcześniej występowała jedynie materiałowa. Duży prześwit czy zamykana dźwignią w kabinie żaluzja przed chłodnicą to elementy, które decydowały o „być albo nie być” samochodu na radzieckich bezdrożach i podczas surowych zim.