OPEL ADMIRAL

RYS HISTORYCZNY  : Opel Admiral – luksusowy samochód osobowy produkowany przez niemiecką firmę Opel w latach 1937 – 1939 i ponownie w latach 1964 – 1977. W latach 1937-1939 Opel wyprodukował 6 404 Admirali, podzielony między 3 500 samochodów typu sedan/sedan z nadwoziem „Limousine”, 2 314 kabrioletów i 590 gołych podwozi dostarczonych do ukończenia niezależnym konstruktorom autokarów.  Według jednego z obliczeń, Admirał zdobył około 25% niemieckiego rynku samochodów luksusowych.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : OPEL ADMIRAL

Pierwszy Admiral został zaprezentowany na początku 1937 roku na Salonie Samochodowym w Berlinie, chociaż produkcja rozpoczęła się dopiero pod koniec roku, a tylko osiem zostało wyprodukowanych w 1937 roku. Model był próbą rzucenia wyzwania luksusowym samochodom w rosnącej klasie 3,5 litra od Horch, Mercedes-Benz i Maybach. Jednak miał znacznie niższą cenę niż samochody o podobnej wielkości i mocy od tych producentów premium, co w połączeniu z hojnie proporcjonalnym, ale technicznie prostym podwoziem sprawiło, że stał się ulubieńcem konstruktorów specjalistycznych nadwozi samochodowych. W przeciwieństwie do nieco mniejszego Opla Kapitäna z nadwoziem unitarnym wprowadzonego pod koniec 1938 roku, Admiral używał tradycyjnego oddzielnego podwozia. Pojawił się z kilkoma różnymi nadwoziami kabrioletów i limuzyn, a także dostarczył podwozie, silnik i układ jezdny dla różnych dużych karetek pogotowia. Wprowadzenie Admirała zbiegło się z pierwszym boomem budowlanym w Niemczech. Jego 70-litrowy zbiornik paliwa pozwalał na zasięg między postojami na tankowanie prawie 400 km , mimo że samochód zużywał paliwo w tempie 18 l/100 km . Admirał można przedstawić jako wygodny i szybki krążownik autostradowy. Samochód był napędzany nowo opracowanym sześciocylindrowym silnikiem rzędowym o pojemności 3 626 cm³, dla którego podano maksymalną moc 75 KM (55 Kw), wraz z deklarowaną prędkością maksymalną dla standardowych samochodów nadwoziowych wynoszącą 132 km/h . Silnik był dzielony z 3,5-tonową ciężarówką Opel Blitz produkowaną w niedawno otwartej fabryce pojazdów użytkowych producenta w Brandenburg an der Havel na południowy zachód od Berlina i był na tyle podobny do rzędowych szóstek Chevroleta i Vauxhalla/Bedforda z tamtych czasów, że wiele części serwisowych wymieniało się – coś, co zostało odkryte, gdy Niemcy i alianci zdobyli nawzajem swoje pojazdy podczas II wojny światowej. Podstawowy Admiral był oferowany jako czterodrzwiowa „Limousine” (sedan / sedan) z ceną producenta 6,500 Reichsmark, która została uznana za bardzo konkurencyjną. Był też czterodrzwiowy kabriolet wymieniony na 7000 Reichsmarek. Klienci, którzy chcą wydać więcej pieniędzy na więcej stylu, mogli wybrać kabriolet 2 + 2 osobowy Admiral od producenta autokarów Hebmüller z Wuppertalu, wymieniony na 8450 marek. Hebmüller zaoferował również imponujący sześciomiejscowy „Pullman-Limousine” nadwoziowy Admirał z wydłużoną kabiną pasażerską (w zamian za skróconą przestrzeń bagażową) wyceniony na 8580 marek. Inne wersje autokarowe obejmowały kabriolet 2+2 osobowy nadwozia Gläsera z Drezna, samochód opisany przez jednego z komentatorów jako „dostojny”. Przód Admirała był podobny do amerykańskiego rewolucyjnego DeSoto Airflow, zawierał pochyłą kratkę i reflektory umiejscowione w nadwoziu. Produkcja zakończyła się w październiku 1939 roku, bardziej gwałtownie niż w przypadku niektórych mniejszych samochodów osobowych Opla, wraz z wybuchem wojny. Wojsko nalegało, aby każdy silnik o pojemności 3 626 cm³, który Opel mógłby wyprodukować, był zamontowany w 3,5-tonowej ciężarówce Blitz Opla do celów wojskowych.Armia zarekwirowała również wielu admirałów bezpośrednio przed wybuchem wojny, albo w celu wykorzystania ich jako oficerskich „samochodów sztabowych”, albo w celu odcięcia tylnej części nadwozia bezpośrednio za słupkiem B i zmodyfikowania ich do użytku jako karetki pogotowia lub lekkie ciężarówki.