OPEL CALIBRA

RYS HISTORYCZNY  : Opel Calibra – samochód sportowy klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Opel w latach 1989–1997. W lipcu 1987 roku program otrzymał oficjalną aprobatę z wewnętrznym numerem projektu 2670. Pojazd został po raz pierwszy zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie w 1989 roku. W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1991 model zajął 3. pozycję (za Renault Clio i Nissanem Primerą). W 1991 roku z powodu zbyt dużego popytu pojazdu produkcję zlecono fińskiej fabryce Valmet Automotive w Uusikaupunki, gdzie kontynuowano ją do 1995 roku. Calibra była jednym z najbardziej aerodynamicznych aut na rynku przez 10 lat. Zachowała to wyróżnienie aż do 1999 roku, kiedy to wyprzedziły ją nowsze konstrukcje takie jak Audi A2 i Honda Insight – oba miały współczynnik oporu powietrza 0,25. Był to najbardziej aerodynamiczny Opel w historii. W marcu 1992 roku zaprezentowano najmocniejszą wersję. Do gamy jednostek napędowych wprowadzono turbodoładowany silnik benzynowy o pojemności 2 l i mocy (204 KM), która wyposażona została w napęd na cztery koła oraz 6-biegową ręczną skrzynię biegów. W 1994 roku auto przeszło delikatny lifting. Zmieniono umiejscowienie znaku firmowego, który przeniesiony został z maski na atrapę chłodnicy, a także zmieniono detale wnętrza pojazdu. Przy okazji do gamy jednostek napędowych dodano zmodernizowany silnik 2.0 16V Ecotec o mniejszej mocy (136 KM) (100 kW), który ze względu na rosnące normy emisji spalin zastąpił silnik C20XE 2.0 16v (150 KM) (110 kW) znany m.in. Z Kadetta GSI i Astry GSI, a także wprowadzony został silnik V6 2.5 24V Ecotec o mocy 170 KM. Łącznie w latach 1989–1997 wyprodukowano 238 164 egzemplarzy Calibry.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : OPEL CALIBRA

Auto zbudowane zostało na bazie płyty podłogowej GM2900 współdzielonej m.in. z Oplem Vectra A, Saabem 900 II/9-3 I oraz 9-5. Auto zaprojektowane zostało przez przez amerykańskiego szefa GM Design Europe, Wayne’a Cherry’ego (emerytowanego) i bezpośrednio pracującego pod nim niemieckiego projektanta Erharda Schnella jako usportowiona odmiana Vectry A. Charakterystycznym elementem pojazdu są wąskie eliptyczne reflektory przednie niemieckiej firmy Hella , oraz duże klosze tylnych lamp zespolonych hiszpańskiej marki Yorka, a także drzwi bez obramowania nad szybą oraz ostro opadająca powierzchnia tylnej szyby. Nadwozie pojazdu odznacza się niskim współczynnikiem oporu powietrza wynoszącym 0,26. Wszystkie późniejsze modele 2.0i 4×4, 2.0i 16v, 2.0i 16v 4×4, model V6 i najbardziej egzotyczna wersja Turbo 4×4 miały gorszy współczynnik Cd wynoszący od 0.28 – 0.29, ze względu na zmiany w układzie chłodzenia, podwoziu, zastosowaniu kół szprychowych i przeszkleń. Calibra ma przestronny bagażnik w porównaniu do większości typowych samochodów sportowych. Bagażnik Calibry ma 300 litrów, a po złożeniu tylnej kanapy wartość ta rośnie niemalże do 1000 litrów. Koło zapasowe jest schowane w schowku w dolnej części bagażnika. Na tylnych siedzeniach dwóch podróżnych może podróżować dość komfortowo – tylko wysokie osoby muszą siedzieć lekko przykucnięte, aby nie uderzyć w tylną szybę podczas nierówności drogi. Dotyczy to osób o wzroście powyżej 180 cm. Jest to dość rzadkie zjawisko jak na samochód sportowy coupe tych rozmiarów, czyli nie klasyfikujące się do sportowych GT które osiągają ponad 4800 mm długości. Słabym punktem Calibry zawsze były przednie reflektory, które nie gwarantują odpowiedniego oświetlenia na drodze w nocy. Calibra ma duży potencjał wydajności i tuningu, silniki Turbo nierzadko po modyfikacjach i wzmocnieniach mogą osiągać moce rzędu 450-600 KM. Standardowe wyposażenie obejmowało wspomaganie kierownicy, pięciobiegową manualną skrzynię biegów, system nagłośnienia z sześcioma głośnikami, przyciemniane szyby, centralny zamek, elektrycznie sterowane i podgrzewane lusterka oraz system ABS. Nabywcy Calibry mogli opcjonalnie również wybrać klimatyzację, skórzaną tapicerkę, czterobiegową automatyczną skrzynię biegów i elektryczny szyberdach uchylno-przesuwny z listy opcji samochodu. Model z silnikiem V6 pojawił się dopiero w 1993 roku. Miał najwięcej cylindrów i największą pojemność w gamie, ale topowa Calibra miała 204-konną 4-cylindrową jednostkę z turbodoładowaniem i napęd na obie osie. Auto rozpędzało się do 245 km/h. Wersja V6 była pomyślana dla tych klientów, którzy nie chcieli turbo, ale silnik 4-cylindrowy był jednak dla nich za mały. Z miękko i nie narzucająco się pracującego silnika z 4 zaworami na cylinder nawet kierowcy przesiadający się z Monzy byli by pewnie bardzo zadowoleni. Tu mogli by z resztą zdobywać nowe doświadczenia, bo jednostka Calibry znacznie chętniej wkręca się na obroty. Co innego wielkość nadwozia. Autu pod względem oferowanej wewnątrz przestrzeni bliżej jest do Manty niż Monzy. To, że samochód musiał obsługiwać obydwie grupy klientów pewnie nie ułatwiało jej zadania. Ten samochód z dużym zapasem najlepiej jeździ i hamuje od wszystkich swoich klasycznych 6-cylindrowych konkurentów. Jest cichy i ukierunkowany na komfort, ale nie odizolowuje kierowcy od stanu nawierzchni, po której się porusza. A do tego jest piekielnie szybki – w papierach stoi 237 km/h prędkości maksymalnej.