PEUGEOT 205 TURBO EVO2

RYS HISTORYCZNY : Peugeot 205 to samochód klasy super mini (segment B) produkowany przez francuskiego producenta Peugeot w latach 1983 – 1999. W 1990 roku został ogłoszony „samochodem dekady” przez magazyn CAR. Wygrał też What Cars Samochód Roku 1984. Model 205 był rozwijany od 1977 roku jako Projekt M24 i wprowadzony 25 lutego 1983 roku jako następca Peugeota 104 i Talbota Samby. Produkcja modelu zakończyła się w 1998 roku, a jego miejsce zajął Peugeot 206.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : PEUGEOT 205 TURBO EVO 2

Aby uzyskać homologację 205 T16 („Turbo 16” we Francji) samochodu rajdowego grupy B, Peugeot musiał wyprodukować 200 egzemplarzy drogowych. Zgodnie z regulaminem Grupy B miały one być oparte na aktualnie produkowanym samochodzie drogowym. Peugeot zdecydował się oprzeć samochód rajdowy Grupy B na dwudrzwiowej wersji modelu 205. Nadwozie zostało zbudowane przez firmę Heuliez, gdzie dostarczono standardowe trzydrzwiowe nadwozia z linii produkcyjnej i mocno zmodyfikowane. Heuliez odciął cały tył samochodu i przyspawał poprzeczną zaporę ogniową między słupkami B. Tylna rama została następnie zbudowana z mieszanki profili i rur z blachy stalowej. Przód został zmodyfikowany w podobny sposób za pomocą ramy rurowej dźwigającej przednie zawieszenie. Gotowe nadwozia zostały dostarczone do Simca (Talbot) dla samochodów seryjnych serii 200 oraz do Peugeot Talbot Sport dla wersji wyczynowych. Silnik, oparty na żeliwnym bloku wysokoprężnej wersji nowej wówczas rodziny silników XU, choć ze specjalnie opracowaną 16-zaworową głowicą, został przeniesiony z przodu pojazdu na tył, przekształcając go z silnika z przodu i napędu na przednie koła w samochód z silnikiem z tyłu i napędem na cztery koła. Skrzynia biegów pochodziła z Citroëna SM, ale była zamontowana poprzecznie. Samochód miał napęd na wszystkie koła. Wszystkie wersje uliczne (od P1 do P200) miały kierownicę po lewej stronie i identycznie w kolorze ciemnoszarym, z wyjątkiem pierwszej (VIN P1), która została pomalowana na biało i posiadała wszystkie dekoracje samochodów wyścigowych w celach demonstracyjnych. Samochody wyścigowe z pierwszej serii ewolucyjnej (od VIN C1 do C20) zostały zbudowane w dziale sportowym Peugeot Talbot Sport i zaprezentowane publiczności tego samego dnia, co standardowa wersja uliczna. Późniejsze pojazdy wyczynowe serii Evolution 2 (VIN C201 do C220) były budowane inaczej, ponieważ tylna rama przestrzenna nie miała już profili z blachy stalowej, ale składała się w całości z rur. Poza wyglądem warianty drogowe nie miały praktycznie nic wspólnego z regularnym modelem produkcyjnym. Dzieliły one 1775 cm³  z otworem × skoku tłoka 83 mm × 82 mm poprzecznie zamontowanym układem z centralnie umieszczonym silnikiem i napędem na cztery koła. Miał jednak mniej niż połowę mocy przy około 200 KM (197 KM; 147 kW) przy 6750 obr./min i 255 Nm (188 lb⋅ft) przy 4000 obr./min momentu obrotowego. T oznaczało Turbo, paliwo zasilane wtryskiem paliwa Bosch K-Jetronic i stopniem sprężania 6,5:1; 16 oznacza zawory DOHC 16. Zewnętrznie podobny do zwykłego 205, T16 miał szersze nadkola, a cała tylna część była podniesiona, aby umożliwić dostęp do silnika. Pod spodem skomplikowany układ napędowy samochodu rajdowego został zachowany zgodnie z przepisami Grupy B. Oprócz modelu Grupy B, mniejszy 205 GTI został również zatwierdzony przez FIA do rywalizacji w kategoriach Grupy N i Grupy A. Fabryczne 205 T16 Peugeota Talbota Sport pod kierownictwem Jeana Todta były najbardziej utytułowanymi samochodami w ostatnich dwóch latach ery Grupy B Rajdowych Mistrzostw Świata, zdobywając tytuły w klasyfikacji konstruktorów i kierowców w latach 1985 i 1986 odpowiednio z Timo Salonenem i Juhą Kankkunenem, pokonując tak znaczącą konkurencję z Audi, Lancii i Forda, z modelem Evolution 2 wprowadzonym na drugi z tych dwóch sezonów. Podwozie i silnik z tego modelu stały się później podstawą samochodu koncepcyjnego Peugeot Quasar. Dzięki modelowi 205 Turbo 16 Peugeot zdobył w 1985 i 1986 roku tytuł rajdowego mistrza świata – zarówno w kategorii firm, jak i kierowców. O aucie można powiedzieć wiele, ale z całą pewnością nie jest to zwykły mały samochód. Auto zostało zaprezentowane w 1983 roku, tak jak zwykła odmiana 205-tki, której zbudowano ponad 5 mln sztuk. Mimo zewnętrznych podobieństw pojazdy dzielą ze sobą tylko reflektory, grill, drzwi, przednią szybę, tylne światła i elementy wnętrza. Reszta to techniczny stan wyjątkowy: napęd na obie osie, zamontowany poprzecznie za przednimi siedzeniami 4-cylindrowy silnik z turbodoładowaniem połączony ze skrzynią pochodzącą z Citroëna SM. I ta „maska” silnika! Praktycznie cały tył pojazdu można podnieść. Auto jest też znacząco szersze od klasycznej 205-tki – wystarczy tylko rzucić okiem na te napompowane nadkola! Do tego o 11 cm dłuższe. Auto ma też o 12 cm większy rozstaw osi – dzięki temu samochód ma zbliżone proporcje do seryjnego 205, a przecież sukcesy sportowe miały być reklamą dla samochodu dostępnego w salonach sprzedaży. Zmiana przełożeń wymaga porządnej muskulatury prawej ręki. Także wciskanie nawierconego pedału gazu robi wrażenie, jakby po drugiej stronie mechanika odpowiedzialna za ruchy przepustnicy pracowała w lepkim syropie. Dzięki napędowi na obie osie każdy zakręt na francuskich pozamiejskich drogach Peugeot pokonuje bez jakiejkolwiek utraty trakcji, a układ kierowniczy zapewnia niczym niefiltrowaną radość z jazdy. Także hamulcom nie można nic zarzucić, ale naciskając pedał mamy wrażenie, wciskania stopy w wiadro z piaskiem – odrobina feedbacku by nie zaszkodziła. Do tankowania trzeba otworzyć przednią maskę (jak nie przymierzając w Trabancie 601). Deska rozdzielcza jest prostą plastikową wydmuszką, podczas jazdy czuć gorący olej silnikowy, a każde dodanie gazu powoduje wybuch akustycznych atrakcji, oczywiście słyszalnych z tyłu. Jazda Peugeotem 205 Turbo 16 jest fizycznie wyczerpująca – można mocno się napocić, ale też radość z prowadzenia jest wręcz nieporównywalna z żadnym innym autem. W środku siedzi się nie jak w samochodzie, lecz jak w prawdziwej maszynie do jazdy. Gdy się zrozumie, że 205 Turbo 16 oferuje zbalansowany pakiet możliwości, a z technicznej strony nie można mu absolutnie nic zarzucić. Peugeot 205 Turbo 16 to prawdziwe monstrum, które nie bardzo nadaje się do jazdy na co dzień. Ale jako auto wyczynowe może pochwalić się możliwościami, których pozazdrościć może mu nawet Audi. Szkoda, że powstało tak niewiele egzemplarzy, a jeszcze mniej dotrwało do naszych czasów.