PORSCHE 935/78 MOBY DICK

RYS HISTORYCZNY  : Porsche 935 to samochód wyścigowy, który został opracowany i wyprodukowany przez niemieckiego producenta samochodów Porsche. Zaprezentowany w 1976 roku jako fabryczna wersja wyścigowa 911 (930) Turbo i przygotowany do wymogów FIA-Group 5, był ewolucją prototypu Carrera RSR 2.1 turbo, który zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej 24-godzinnego wyścigu Le Mans w 1974 roku. Począwszy od sezonu 1977, Porsche oferowało 935 klientom startującym w Mistrzostwach Świata Marek, IMSA GT Championship oraz niemieckim Deutsche Rennsport Meisterschaft (DRM). W 1979 roku 935 wygrało 24-godzinny wyścig Le Mans, a także inne ważne wyścigi długodystansowe, w tym Sebring, Daytona i 1000-kilometrowy tor Nürburgring. Z 370 wyścigów, w których brał udział, wygrał 123. Zazwyczaj żadna inna marka nie mogła się równać z 935, ponieważ inni producenci nie dostarczali samochodów dla klientów tak, jak robiło to Porsche. W każdym wyścigu w tamtym czasie zazwyczaj brało udział co najmniej pięć 935. W modelu 935 zastosowano sześciocylindrowy silnik typu 935 o pojemności 3,3 l z podwójnym turbodoładowaniem, który wykorzystywał mechaniczny układ wtrysku paliwa. Połączenie wszystkich wysokowydajnych komponentów pozwoliło silnikowi uzyskać moc do 621 kW (845 KM), silnik często wytwarzał turbo dziurę przy niskich obrotach ze względu na duże turbosprężarki. Dominacja 935 zakończyła się wraz ze zmianami w przepisach FIA, które weszły w życie w 1982 roku, zastępując sześć numerowanych grup tylko trzema grupami, a mianowicie A, B i C. Druga generacja 935 rozpoczęła produkcję limitowaną do zaledwie 77 sztuk, a dostawy do klientów nastąpiły w czerwcu 2019 roku. 

OPIS  : PORSCHE 935/78 MOBY DICK

W 1978 roku opracowano trzecią i ostatnią wersję 935, 935/78, przeznaczoną tylko do Le Mans. Ze względu na awarie uszczelek głowicy w wersji z 1977 roku, Porsche rozstało się z tradycją chłodzenia powietrzem i wprowadziło chłodzone wodą głowice cylindrów w silniku z 1978 roku, a także wyposażyło je w cztery zawory. Pojemność zwiększono do 3,2 l, zwiększając moc do 559–634 kW (760–862 KM; 750–850 KM). Masa, która była mniej istotna na prostych Le Mans, musiała teraz wynosić 1030 kg. Ponieważ ten tor, podobnie jak większość, był prowadzony zgodnie z ruchem wskazówek zegara, fotel kierowcy został przesunięty na prawą stronę, aby lepiej rozłożyć masę i widoczność w prawych zakrętach, takich jak Dunlop, Tertre Rouge i Mulsanne, kolejna charakterystyczna cecha modelu z 1978 roku.Nowy samochód ponownie w pełni wykorzystał nową lukę w przepisach Grupy 5, którą BMW wykorzystało i wycięło płytę podłogową swojego samochodu, aby zamontować układ wydechowy z przodu silnika. Mając to na uwadze, cała płyta podłogowa 935 została odcięta, a nadwozie obniżono o 10 cm. Skrzynia biegów została zamontowana do góry nogami, aby zmniejszyć kąt nachylenia wałów napędowych. Ponieważ przepisy nie ograniczały przedniego wysunięcia tylnych urządzeń aerodynamicznych, Porsche dodało nawet owiewki do drzwi, wypełniając lukę między przednimi i tylnymi błotnikami. Zostały one później skrócone, zakrywając tylko przednią trzecią część drzwi. Ze względu na biały kolor i długi kształt ogona zoptymalizowany pod kątem niskiego oporu, 935/78 był często nazywany Moby Dickiem. W tej wersji para Mass/Ickx wygrała wyścig testowy, 6-godzinny tor Silverstone Circuit, pole position (1:22,38) i najszybsze okrążenie (1:23,98 ), będąc tylko o 4 sekundy wolniejszym od odpowiednich czasów Jamesa Hunta w Grand Prix Wielkiej Brytanii w 1977 roku, które pokonało tylko jedną czwartą dystansu. W 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 1978 roku model 935 zakwalifikował się na trzecim miejscu, ledwo ustępując Renault Alpine i 936. W porównaniu z 1976 rokiem czasy okrążeń były teraz o 15 sekund szybsze. Z nowym silnikiem o pojemności 3,2 l był najszybszym samochodem na prostej w Le Mans, osiągając prędkość maksymalną 366 km/h , wyprzedzając prototypy Renault Alpine, a także kolegę z zespołu 936, ponieważ te samochody Grupy 6 miały silniki 2,1 l o mocy nieco ponad 373 kW (507 KM). równe normalnym silnikom o pojemności 3,0 l. Silnik musiał jednak zostać wymieniony przed wyścigiem, a z powodu problemów na początku wyścigu, Moby Dick nie był pretendentem, kończąc wyścig na 8. miejscu za trzema klientami 935. W trzeciej próbie Renault w końcu zdołało pokonać Porsche, a następnie skupiło się na F1. Dwa z trzech 936 i jeden Alpine zajęły pozostałe trzy miejsca. Przed przeniesieniem na emeryturę do muzeum, Moby Dick był również wystawiany w Vallelunga i na Norisring, corocznym najważniejszym wydarzeniu serii DRM, ale kręty tor wokół trybuny Reichsparteitag w Norymberdze okazał się dość trudny dla Moby Dicka i nie udało mu się go ukończyć. W oczekiwaniu na zmiany przepisów, które weszły w życie w 1982 r., Porsche nie weszło oficjalnie w 1979 i 1980 r., udzielając jedynie ograniczonego wsparcia wysiłkom klientów w postaci 935, 936, a nawet dziesięcioletnich 908 i 917, głównie w postaci części zamiennych, silników i know-how, które do tego czasu było już raczej przestarzałe. Wyścigi fabryczne odbywały się głównie w wariantach 924 turbo o nazwie Carrera GT, z ograniczonym powodzeniem. Prywatne, niefabryczne repliki samochodów w stylu nadwozia z 1977 roku i „Moby Dick” zostały zgłoszone do DRM i IMSA w kolejnych latach przez Joest Racing, Moretti Racing i John Fitzpatrick Racing. Porsche nadaje najmocniejszemu samochodowi opracowanemu na podstawie 935 przydomek „Moby Dick”, na cześć wielkiego białego wieloryba. Jest to pierwszy samochód wyścigowy z głowicami cylindrów chłodzonymi wodą. Kończy 6-godzinny wyścig na torze Silverstone z siedmioma okrążeniami przewagi. W Le Mans osiąga prędkość 366 km/h na prostej Hunaudières dzięki doskonałej aerodynamice, ale przerwy w zapłonie i wyciek oleju powodują, że spada na ósme miejsce. Po dwóch kolejnych wyścigach „Moby Dick” udaje się do muzeum.