MIELEC WR 002 TWT

RYS HISTORYCZNY : Wóz transmisyjny – pojazd przeznaczony do przekazywania relacji na żywo. Z uwagi na znaczne gabaryty specjalistycznego wyposażenia, najczęściej jest to zmodyfikowany samochód dostawczy. Największe stacje telewizyjne używają dodatkowo samochodów ciężarowych do realizacji materiału w najwyższej jakości. Gdzieś w epoce wczesnego „Kabaretu Starszych Panów” używane przez Telewizję Polską angielskie wozy transmisyjne firmy Pye zbudowane na bazie Morrisów zaczęły odmawiać posłuszeństwa. Poza tym technika poszła naprzód, więc stały się przestarzałe. I tak były o niebo lepsze od pierwszego wozu z wczesnych lat pięćdziesiątych, który przyjechał do nas z Leningradu i nie był w stanie przeprowadzić nawet jednej transmisji. Pierwsze próby emisji obrazu podjęto w Warszawie w 1934 roku, lecz dopiero po wojnie nowy środek masowego przekazu ruszył pełną parą. Oficjalnie w 1952 roku. Na początku lat sześćdziesiątych telewizja była świadomą swoich potrzeb i wymagającą. Wyszły jej naprzeciw zakłady w Jelczu które  dały podwozie a fachowcy z Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „Delta-Mielec” zaprojektowali i wykonali nadwozie, natomiast  kamery dostarczyły Warszawskie Zakłady Telewizyjne. Tak wspólnym wysiłkiem ludu pracującego powstał bardzo nowoczesny, jak na owe czasy, wóz transmisyjny Mielec. Mielce weszły do małoseryjnej produkcji i rozjechały się po Polsce. Pierwszy trafił do ośrodka telewizyjnego w Poznaniu, drugi pojechał do Warszawy, trzeci do Katowic. W 1967 roku jeden wóz dostała Telewizja Gdańsk. Wkrótce bez Mielców nie mogło się obyć żadne wydarzenie na skalę kraju. W latach 1964–1974 zbudowano 29 takich pojazdów dla regionalnych ośrodków telewizyjnych

OPIS  : MIELEC WR 002 TWT

Mecz piłkarski ,wyścig Pokoju, dożynki, kolejny zjazd partii – aluminiowy wóz z Mielca był wszędzie tam, gdzie rodziła się nowa świecka tradycja. Albo zwyczajnie działo się coś ciekawego. Miał skrócone podwozie z Jelcza -Karosa model 041. Nadwozie składało się ze stalowego szkieletu pokrytego blachą aluminiową. Charakterystyczny, ryflowany pas z boku był z laminatu. Wewnątrz znalazło się pełne wyposażenie studia telewizyjnego. Realizatorzy wizji i dźwięku – każdy miał swoje pomieszczenie. Na końcu był mały przedział z umywalką. Dach był zajęty przez pomost, na którym można było postawić kamerę ,anteny i składany „talerz” do transmisji .Na początku Mielce miały na pokładzie cztery kamery czarno-białe. Na VI Zjeździe PZPR 6 grudnia  razem z Edwardem Gierkiem w roli I Sekretarza debiutował wóz z kolorowymi kamerami Philips. Później pojawił się wóz z magnetowidem. Jednak pracownicy telewizji najbardziej cenili sobie inny dodatek, który każdy Mielec miał od samego początku – klimatyzację. Wóz miał długość 11 metrów. Sprzęt obsługiwały 4 osoby