SCANIA LBT 141

RYS HISTORYCZNY : Scania 141 po raz pierwszy pojawiła się na rynku w 1976 roku, kiedy przeprowadzono ważną reformę kodeksu drogowego: zmienił się rynek, transport ewoluował, odległości wzrosły, przewoźnicy prosili o większą moc: były to lata boomu na podróże na Bliskim Wschodzie. Na Salonie Samochodowym we Frankfurcie w 1969 roku, Scania zaprezentowała swój flagowy model, Scania LB 140, wyposażony w silnik DS 14, 8 cylindrów V, pojemność skokową 14,2 litra i moc 352 KM. Flagowy model Scanii został wyposażony w całkowicie nową kabinę (zaprezentowaną rok wcześniej na Birmingham Motor Show na najmniejszym modelu, LB 110 wyposażonym w 6-cylindrowy silnik rzędowy, pojemność 11,2 litra, moc 260 KM), zaprojektowaną i zbudowaną z poszanowaniem i tak już surowych szwedzkich kryteriów bezpieczeństwa. W 1969 roku Scania 140 była najmocniejszym samochodem ciężarowym w Europie (moc konkurencyjnych ciężarówek wynosiła wówczas średnio 250 KM) i od razu trafiła na pierwsze strony gazet. W 1976 roku zaprezentowano serię „1” wraz z pewnymi modyfikacjami mechaniki i układu napędowego: stąd odnowione modele 111 i 141.

OPIS  : SCANIA LBT 141

Pod względem estetycznym modele są takie same jak poprzednia seria „0”, zmieniają się tylko tabliczki znamionowe. Dobrze znany silnik V8 osiągał moc 375 KM (pamiętajmy, że 190.38 Turbo by Iveco pojawiło się dopiero w 1981 roku). Scania LB była również dostępna, tylko na niektórych rynkach, w odpowiednich wersjach LS z kabiną tylną (zaprezentowanych w 1972 roku i które zastąpiły poprzednią serię z lat 50.), zarówno w wersji dystrybucyjnej LB 80, jak i LB 85. Kabina 110 została zaprojektowana z zastosowaniem pierwszego kryterium modułowości: umożliwiło to produkcję różnych wersji (liniowej, dystrybucyjnej, tylnej, krótkiej lub długiej itp.) o tej samej podstawowej strukturze, modyfikując tylko kilka komponentów. W zależności od umieszczenia kabiny na podwoziu, Scania dostarcza pojazdy z kabiną skierowaną do tyłu do budowy lub z obniżoną kabiną do dystrybucji spalin. Te same obwody modułowości można znaleźć w serii „2” z początku lat 80-tych. Pod  kabiną znajduje się 14-litrowy, 375-konny silnik V8, opracowany jeszcze w czasach, gdy nikt nawet nie słyszał o normach Euro, a efektywność ciężarówek wyznaczały jedynie oficjalne normy konia mechanicznego na tonę . Wewnątrz można znaleźć między innymi pikowaną tapicerkę, fotel kierowcy bez zagłówka, czy bakelitową kierownicę, która powinna tutaj pasować nawet największym przeciwnikom tego dodatku. Jak też przystało na sprzęt ciężki, silnik oraz skrzynia biegów wydają tutaj prawdziwą symfonię dźwięków, a efekt tylko zwiększył wyjątkowo głośny układ wydechowy. Łatwo się więc domyślać, jak pięknym przeżyciem musiało być dla kierowcy pokonanie takim sprzętem trasy międzynarodowej.