DANE TECHNICZNE : SKODA 1100 OHC CABRIO 

ROK PRODUKCJI : 1957-1960

SILNIK : R4 OHV

POJ. SILNIKA : 1089 CM3

MOC : 67,7 kW – 92 KM

PRĘDKOŚĆ MAX : 200 km/h

PRZYŚPIESZENIE 0-100 km/h : –

SKALA :  1:43

PRODUCENT  MODELU : De Agostini  ( Kolekcja Kalejdoskop Sławnych Wozów  nr 73 )

RYS HISTORYCZNY  : Škoda 1100 OHC (typ 968) to dwumiejscowy samochód sportowy, wywodzący się z Škody 1101 „Tudor” i uważany za następcę Škody Sport. Pojawił się w 1957 roku i miał plastikowy lub aluminiowy korpus. Prawie cała oryginalna dokumentacja techniczna, dla wersji kabrioletu i coupé, w tym wszystkie schematy sekcji i rysunek przedstawiający budowę poszczególnych grup, zostały zachowane w Archiwum ŠKODY. ŠKODA 1100 OHC z otwartym dachem, typ 968, została opracowana z myślą o wyścigach długodystansowych na torach. Jeden z dwóch zachowanych egzemplarzy ŠKODY 1100 OHC z otwartym nadwoziem jest teraz częścią kolekcji Muzeum ŠKODY.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : SKODA 1100 OHC CABRIO

W kraju swojego pochodzenia był nazywany „Czeskim Jaguarem” pewnie ze względu na swoje podobieństwo do Jaguara C-type i D -Type  . Samochód wyścigowy ŠKODA 1100 OHC jest uważany za kamień milowy w 120-letniej historii sportów motorowych producenta samochodów z Mladá Boleslav › Aerodynamiczny kształt, lekka konstrukcja, 92 KM i prędkość maksymalna 200 km/h świadczą o doświadczeniu projektantów. Prace nad dwumiejscowym samochodem sportowym rozpoczęły się wiosną 1956 roku z jednym jasnym celem – wyścigówka miała zająć miejsce, w którym pierwszy i jedyny samochód fabryczny ŠKODY zakończył prestiżowy 24-godzinny wyścig w Le Mans (1950). Model oparto na ramie kratowej wykonanej z cienkościennych rur stalowych zespawanych ze sobą. To odróżniało go od jego poprzedników, ŠKODY SPORT i SUPERSPORT, w których zastosowano zmodyfikowaną wersję solidnego podwozia z produkcyjnego modelu ŠKODY 1101. Aby uzyskać jak najlepsze prowadzenie, obciążenie zostało optymalnie rozłożone na obie osie. Sprzęgło, pięciobiegowa skrzynia biegów i skrzynia rozdzielcza zostały zamontowane z tyłu, gdzie tworzyły spójną jednostkę montażową. Układ napędowy ŠKODY 1100 OHC stanowił montowany wzdłużnie czterocylindrowy silnik rzędowy z podwójnym zapłonem i dwoma wałkami rozrządu umieszczonymi w głowicy cylindrów. Pierwotnie silnik był zasilany wysokooktanowym paliwem lotniczym, które było podawane do dwóch podwójnych gaźników czechosłowackiej marki Jikov, a później włoskiego producenta WEBER. Ważną rolę odegrało również niezależne zawieszenie kół; Podczas gdy z przodu zamontowano trapezoidalną oś wahaczową, tylne koła, oddalone od siebie o 2 mm, zamontowano na osi wahliwej z wahaczami wzdłużnymi. Układ kierowniczy, który był równie precyzyjny, co bezpośredni, był kontrolowany przez trójramienną kierownicę, którą można było zdjąć, aby ułatwić wsiadanie do samochodu. Kolejnym progresywnym elementem późnych lat 50-tych. było zawieszenie z drążkiem skrętnym 20-calowych kół szprychowych produkowanych przez Borrani. Połączenie praktyczności i elegancji znalazło odzwierciedlenie w dwóch odchylanych reflektorach pierwszego wariantu modelu, które wkrótce musiały zostać zastąpione bardziej praktycznym rozwiązaniem nadającym się do wyścigów; Drugi model posiadał dwa stałe reflektory zamontowane pod aerodynamicznymi szklanymi osłonami. ŠKODA 1100 OHC odniosła natychmiastowe zwycięstwo podczas swojej publicznej premiery; Pod koniec czerwca 1958 roku na miejskim torze w Mladej Boleslav wyścig wygrał doświadczony kierowca fabryczny Miroslav Fousek. W kolejnych latach za kierownicą zasiadali również kierowcy wyścigowi Václav Bobek Sen., Václav Čížkovský, Josef Vidner i Jaroslav Bobek. Oprócz imprez sportów motorowych w kraju, kierowcy ŠKODY odnosili również sukcesy za granicą, mimo że ŠKODA 1100 OHC mogła rywalizować tylko w krajach komunistycznych ze względu na trudną sytuację polityczną pod koniec lat 1950. i 60. Plany startu w 24-godzinnym wyścigu Le Mans nie doszły do skutku. Po dwóch pojazdach z otwartymi nadwoziami GRP, które były produkowane na przełomie 1957 i 1958 roku, w 1959 roku pojawiły się dwa bardziej przestronne warianty coupé z zamkniętymi nadwoziami wykonanymi z blachy aluminiowej. Mimo to inżynierom udało się utrzymać masę coupé na poziomie zaledwie 555 kilogramów przy zachowaniu tej samej prędkości maksymalnej. Wersje samochodu wyścigowego z otwartym dachem są nadal nienaruszone. Model z Muzeum ŠKODY regularnie bierze udział w imprezach związanych z klasycznymi samochodami w kraju i za granicą. Drugi pojazd jest własnością ŠKODA UK i jest używany do celów promocyjnych, głównie w Wielkiej Brytanii.