SKODA 120 L

RYS HISTORYCZNY  : Podstawowy model 120 produkowany był od kwietnia 1978 do lipca 1983. Najdłużej produkowanymi, już od sierpnia 1976 r., odmianami Škody 120 był modele w wersjach wyposażenia L (do 1990 roku) oraz luksusowe LS ( 1988 ) i GLS (do 1987 roku). W październiku 1982 roku pojawiła się wersja ekonomiczna LE. Modele w odmianie LX posiadały te same silniki co 120 LS, ale miały 5-biegową skrzynię biegów i tylne zawieszenie z modelu Škoda 130. W limitowanej wersji wyposażenia GL zastosowano tapicerkę z modelu Rapid. W wersjach eksportowych pojawiały się wersje z 5-stopniową skrzynią biegów. W roku 1983 modele 105 i 120 przeszły modernizację. Gruntownie zmieniono przednia i tylna część pojazdów, zastosowano nowe reflektory przednie oraz tylne lampy zespolone. Ze względu na zmiany karoserii długość auta wzrosła do 4200 mm. W 1985 w Finlandii pojawiła się limitowana edycja Škody 120 − wersja LSX. W roku 1988 za podstawowy model 120 L trzeba było zapłacić 65 630 Kčs. Łącznie wyprodukowano 1 070 693 egzemplarzy Škody 120 w różnych wersjach wyposażenia

OPIS SZCZEGÓŁOWY : SKODA 120 L

Silnik umieszczony był z tyłu, zaś chłodnica z przodu. Z racji takiego rozmieszczenia elementów układu chłodzenia i konieczności doprowadzenia płynu chłodniczego do chłodnicy i układu ogrzewania przez całą długość pojazdu, pojemność układu chłodzenia wynosiła 11,5 l. Pojazd był wyposażony w dwa bagażniki – z przodu i mniejszy za tylnymi, uchylanymi siedzeniami. Stosunkowo wolnoobrotowy, gaźnikowy silnik miał aluminiowy kadłub z mokrymi, żeliwnymi tulejami oraz żeliwną głowicę (2 zawory na cylinder). Z racji konstrukcji silnika oraz układu wydechowego Skoda w czasie pracy wydawała bardzo charakterystyczny dźwięk. Pojazd miał niezależne zawieszenie wszystkich kół. Lekki przód (silnik, akumulator i zbiornik paliwa były z tyłu) powodował złe prowadzenie się pojazdu. Samochody były początkowo krytykowane za nieprzewidywalne prowadzenie „na granicy”, ale jest mało prawdopodobne, aby większość kierowców zauważyła coś niewłaściwego w normalnych warunkach. Samochody nadal wygrywały swoją klasę z monotonną regularnością na międzynarodowych rajdach i były coraz bardziej popularne wśród kierowców dbających o budżet w całej Europie. Umiejscowienie chłodnicy z przodu samochodu miało tę zaletę, że znacznie wydajniej schładzał silnik na autostradzie. Ponieważ jednak był on znacznie bardziej złożony niż we wcześniejszych modelach, układ chłodzenia był bardzo podatny na śluzy powietrzne, co często prowadziło do przegrzania, a nawet awarii uszczelki głowicy. Skoda 120 L (de Luxe) nie różni się zbytnio od naszych rodzimych pojazdów z tego okresu w środku wszystko trzeszczy i stuka .Do tego przyciski i włączniki są tak duże że można je obsługiwać w zimowych rękawiczkach. Z drugiej strony trzeba pamiętać jakie pieniądze kosztowała kiedyś Skoda .W zamian dostaliśmy całkiem przestrony 4 – drzwiowy samochód z ciekawą konstrukcją, wygodny  i ze stosunkowo z niskim spalaniem . W roku 1983 model 120 przeszedł modernizację. Gruntownie zmieniono przednią i tylna część pojazdu, zastosowano nowe reflektory przednie oraz tylne lampy zespolone. Ze względu na zmiany karoserii długość auta wzrosła do 4200 mm. Skoda 120L nie budziła większych emocji . Ot zwykłe auto , którym trudno się popisywać ale solidne . Ci którzy nim jeździli nie musieli co chwila czegoś dokręcać , poprawiać i naprawiać . jakby na to nie patrzeć nasi sąsiedzi zza południowej miedzy mieli więcej szczęścia do motoryzacji .Co ciekawe Skoda 120 odniosła olbrzymi sukces na wyspach brytyjskich gdzie była sprzedawana pod nazwą Škoda Estelle, nazwą stworzoną przez Alana Blavinsa z ówczesnej agencji reklamowej Škody GB. Łącznie w okresie między majem 1977 a marcem 1990 roku sprzedano tam 120 tyś tych samochodów. Tylko w 1987 roku (który był o trzy lata krótszy od zakończenia produkcji samochodów), dealerom Škody w Wielkiej Brytanii udało się sprzedać 17 000 Škody 120 oraz  Rapid Coupé, pomimo negatywnego wizerunku samochodów, indywidualnego prowadzenia i przestarzałej technologii oraz poważnych problemów ze stanem uszczelki głowicy. Jego głównymi zaletami były przestronne wnętrze, niezawodność, łatwość konserwacji i niska cena.