Strona główna » SKODA » SKODA OCTAVIA TYPE 702
DANE TECHNICZNE : SKODA OCTAVIA TYPE 702
ROK PRODUKCJI : 1961-1964
SILNIK : R4
POJ. SILNIKA : 1089 CM3
MOC : 30,9 KW – 42 KM
PRĘDKOŚĆ MAX : 115 KM/H
PRZYŚPIESZENIE 0-100 KM/H : N/D
SKALA : 1:43
PRODUCENT MODELU : De Agostini ( Kolekcja Kultowe Auta PRL-u nr 164 )
RYS HISTORYCZNY : Po udanym modelu Škoda 440, który był również sukcesem za granicą, kierownictwo producenta samochodów Škoda postanowiło kontynuować pojazd zbudowany na jego podstawie. Tak powstała Skoda Octavia. Na pierwszy rzut oka samochód był bardzo podobny do swojego poprzednika, ponieważ nadwozie pozostało praktycznie niezmienione, z wyjątkiem pewnych szczegółów, takich jak przednia kratka, tylne reflektory itp. Wewnątrz znalazło się jednak kilka nowych elementów. Dwudrzwiowy sedan z Mlada Boleslav zadebiutował w styczniu 1959 roku ( model 985 ) . Był to ósmy produkowany po zakończeniu II wojny światowej model i dlatego otrzymał nazwę Octavia. W rzeczywistości była to ewolucja Škody 440. Ostatni egzemplarz wersji dwudrzwiowej zjechał z taśmy w kwietniu 1964 roku, ale wersja kombi przetrwała w produkcji jeszcze siedem lat. Produkcję definitywnie zakończono 21 grudnia 1971 roku, w liczbie 386 262 egzemplarzy.
OPIS SZCZEGÓŁOWY : SKODA OCTAVIA TYPE 702
Cześć z nich trafiło na eksport m.in. do Polski, gdzie można je było kupić w Polmozbycie. W latach pięćdziesiątych XX wieku czechosłowacki producent zaczął nazywać swoje modele cyframi by stopniowo zastępować je nazwami. Tak Škoda 440 stała się Octavią, Škoda 445 – Octavią Super, a ze Škody 450 powstał popularny kabriolet Felicia. Octavia od swojego poprzednika różniła się wieloma elementami jak m.in. kształtem atrapy wlotu powietrza chłodnicy, zrezygnowano z poprzedniego resora, który zastąpiono sprężynami. Skoda Octavia (typ 985, od 1961 r. typ 702) z dwudrzwiowym nadwoziem sedan miała długość 4065 mm, szerokość 1600 mm i wysokość 1430 mm i masę całkowitą 1270 kg. Auto napędzane było silnikiem benzynowym o pojemności skokowej 1089 cm3 i mocy 40 KM, mocniejsza Škoda Octavia Super (typ 993, od 1961 r. typ 703) (1221 cm3, 45 KM). W 1960 roku do oferty dołączyła Škoda Octavia TS (Touring Sport) (typ 995) z silnikiem 1089 cm3 o mocy 50 KM przy 5500 obr./min i maksymalnym momencie obrotowym 74,5 Nm przy 3500 obr./min oraz dwoma gaźnikami Jikov 32 SOPc. Auto to rozwijało prędkość maksymalną 128 km/h, przy średnim zużyciu paliwa 9 l/100 km. Rok później do produkcji trafiła Škoda Octavia 1200 TS (typ 999) z silnikiem 1221 cm3 o mocy 55 KM. W latach 1960-1964 łącznie wyprodukowano 2273 egz. obu typów. W 1961 roku Octavia przeszła lifting. W przedniej części nadwozia pojawiła się nowa atrapa wlotu powietrza chłodnicy (identyczna jak w modelach Felicia i Octavia TS), górne części tylnych błotników zostały podniesione (otrzymały tzw. skrzydła w stylu amerykańskich krążowników) oraz zamontowano nowe światła zespolone, a korek wlewu paliwa otrzymał maskującą pokrywę. We wnętrzu zmieniła się deska rozdzielcza i zmodyfikowano konstrukcję siedzeń oraz mechanizm zmiany biegów. Podwyższona została także moc jednostek napędowych z 40 KM do 42 KM oraz z 45 KM do 47 KM. Škoda Octavia stała się popularnym autem, nie tylko w ówczesnej Czechosłowacji. Za pośrednictwem Polmozbytu można było kupować ją w Polsce, gdzie szybko zdobyła ogromną popularność i uznanie użytkowników. Ceniono dobra jakość, nowoczesność i niezawodne zawieszenie. W Chile Octavia nazywana była … jeepem, gdzie znakomicie sprawdzała się w górzystych regionach tego kraju. W Nowej Zelandii spółka Motor industries produkowała w małych seriach samochód o nazwie Škoda Trekka, który był pikapem zbudowanym na bazie podzespołów Octavii i miał ładowność 500 kg. Od 1971 roku auta te w zestawach do montażu eksportowano do Indonezji. Do Pakistanu spółka Haroon Industries w 1968 roku importowała podwozia Octavii i produkowała pikapa o nazwie Skopak (Skoda-Pakistan-Karaczi). Powstawały także kombi z plastikowym nadwoziem, taksówka, coupe oraz auto z otwartym nadwoziem do transportu osób i bagażu. W 1960 roku Skoda Octavia przechodzi wizualną modernizację, która jest najbardziej widoczna z tyłu samochodu. Korek zbiornika nie jest już widoczny i jest elegancko zamknięty otworem drzwiowym od wewnątrz samochodu, a co najważniejsze, samochód otrzymuje eleganckie „płetwy” na tylnych błotnikach, które są wykończone nowymi osłonami reflektorów w kształcie kropli. Jak na swoje czasy był to tani, niezawodny i dobrze kontrolowany samochód.