SKODA SPIDER B5

RYS HISTORYCZNY  : 8 października 2021 r. – W 1972 r. Międzynarodowa Federacja Samochodowa (FIA) połączyła klasy B5 i B6 w klasę B5 dla pojazdów o maksymalnej pojemności silnika 3 000cm3. W mistrzostwach Czechosłowacji limit pojemności silnika został zmieniony na 2000 cm, co skłoniło ówczesną państwową firmę AZNP  do rozpoczęcia prac nad otwartym dwumiejscowym samochodem do wyścigów torowych i górskich.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : SKODA SPIDER B5

Prototypy ŠKODA SPIDER B5 i ŠKODA SPIDER II należały do najszybszych i najbardziej egzotycznych samochodów na torach wyścigowych w drugiej połowie lat 1970. w Czechosłowacji. Oprócz charakterystycznego aluminiowego nadwozia, które można było złożyć z przodu i z tyłu, projektanci wykorzystali głównie zmodyfikowane części z modelu ŠKODA serii 110 L do budowy ŠKODY SPIDER B5. Czterocylindrowy silnik ze sterowaniem zaworami OHC był prototypem z ŠKODY 720 i wytwarzał 150 KM. Podstawowa wersja tego modelu była przeznaczona dla nowych modeli ŠKODY o tradycyjnej stylistyce. Silnik SPIDER B5 został zamontowany przed tylną osią. Tylko jeden z tych wyścigowych samochodów został wyprodukowany. Auto miało kompaktowe rozmiary: długość 3650 mm, szerokość 1700 mm i wysokość 850 mm. Nadwozie oraz silnik były sukcesywnie optymalizowane. Pierwotna pojemność silnika z serii S 720 OHC wzrosła z 1.5 do 1.6, by na koniec osiągnąć pojemność 1.8. W ostatnim sezonie w 1975 r. pojawiła się także 2-litrowa jednostka, która w zależności od zastosowanego przełożenia pozwalała uzyskać prędkość maksymalną 220 km/h. W swoim wyścigowym samochodzie projektanci początkowo umieścili 5-biegową przekładnię z Tatry 603, ale wkrótce zastąpili ją skrzynią biegów opracowaną przez Skodę. Nie licząc kolumny kierownicy, również układ kierowniczy był identyczny jak w modelu seryjnym. Na potrzeby wyścigowego auta zmodyfikowano natomiast standardowe hamulce (z przodu znalazły się hamulce tarczowe). Ponadto w konstrukcji osi przedniej zastosowano podwójne wahacze, z tyłu wahacze wzdłużne – elementy te bazowały na standardowych komponentach ze Skody 110. Jedynie sprężyny śrubowe i amortyzatory zostały przystosowane do pojazdu o masie zaledwie 630 kg. Auto poruszało się na 13-calowych obręczach z aluminium, na których zamontowano wyścigowe opony Dunlop. Samochód prowadził się w nieco nieprzewidywalny sposób, dlatego też Spider B5 zdobył przydomek „Skokan”, co po czesku oznacza „skoczek”. Oprócz charakterystycznego aluminiowego nadwozia, które można było złożyć z przodu i z tyłu, projektanci wykorzystali głównie zmodyfikowane części z modelu ŠKODA serii 110 L do budowy ŠKODY SPIDER B5. Czterocylindrowy silnik ze sterowaniem zaworami OHC był prototypem z ŠKODY 720 i wytwarzał 150 KM. Podstawowa wersja tego modelu była przeznaczona dla nowych modeli ŠKODY o tradycyjnej stylistyce. Silnik SPIDER B5 został zamontowany przed tylną osią. Wyprodukowano tylko jeden z tych samochodów wyścigowych, który charakteryzował się kompaktowymi wymiarami o długości 3 mm, szerokości 650 mm i wysokości 1 mm. Nadwozie i silnik były stale optymalizowane. Pojemność skokowa silnika z serii Š 700 OHC wzrosła z pierwotnych 850,720 do 1,5 litra, a ostatecznie do 1,6 litra. Poza zmienioną kolumną kierownicy, układ kierowniczy był identyczny jak w modelu seryjnym. Zmodyfikowane standardowe hamulce (hamulce tarczowe tylko z przodu) zapewniały niezbędne hamowanie. Oś z podwójnymi wahaczami z przodu i oś wahliwa z tyłu zostały oparte na odpowiednich standardowych komponentach z ŠKODY 220. Jego sprężyny śrubowe i amortyzatory zostały zaprojektowane dla masy pojazdu wynoszącej zaledwie 603 kg. Opony wyścigowe Dunlop zostały zamontowane na 110-calowych felgach aluminiowych. Jego nieco nieprzewidywalne prowadzenie sprawiło, że SPIDER B5 zyskał przydomek „Skokan”, co w języku czeskim oznacza „skoczek”. Regularny kierowca Jaroslav Bobek pochodził ze słynnej dynastii sportów motorowych; jego starszy brat Václav od końca lat 1940. z powodzeniem ścigał się samochodami ŠKODA, a jego syn Václav Bobek Jr. startował w czechosłowackich wyścigach górskich w 1975 i 1976 roku za kierownicą SPIDER B5, który ostatecznie stał się eksponatem w muzeum fabrycznym. Jaroslav Bobek przesiadł się w tym okresie na nowocześniejszy SPIDER II Typ 733 z dwulitrowym silnikiem, po licznych zwycięstwach na torach i podjazdach górskich w kraju i za granicą, zdobywając dwa tytuły mistrzowskie w 1972 i 1974 roku.