FABRYKA STEYR-PUCH

Zalążkiem firmy była fabryka karabinów otwarta w 1830 roku przez Leopolda Werndla w Oberletten koło Steyr. 16 kwietnia 1864 roku Josef Werndl, syn założyciela firmy, założył fabrykę broni i tartak Josef and Franz Werndl & Comp. W 1964 roku data ta została potraktowana jako okazja do świętowania 100-lecia firmy Steyr-Daimler-Puch AG.  W 1869 roku firma przekształciła się w spółkę akcyjną pod nazwą Österreichische Waffenfabriks-Gesellschaft (ÖWG). W 1926 roku ÖWG zmieniła nazwę na Steyr-Werke AG. Austro-Daimler-Puchwerke AG powstała w 1928 roku w wyniku połączenia Austro-Daimler, Oesterreichische Flugzeugfabrik (Oeffag) i Puch-Werke AG. Fuzja w celu utworzenia Steyr-Daimler-Puch AG wiązała się z daleko idącymi zmianami. Produkcja jednośladów koncentrowała się w Grazu, a produkcja samochodów w Steyr. Zaprzestano produkcji pojazdów szynowych i zamknięto fabrykę Austro-Daimler w Wiener Neustadt. Od 1934 roku dobrze sprzedawały się nowoczesne, opływowe modele Steyr 100 i 200 z czterocylindrowymi silnikami. Równie udany był mały samochód Steyr 50/55 („Steyr Baby”) zaprezentowany w 1936 roku. W tym samym czasie produkowano również modele 6-cylindrowe oparte na modelach 200, modele 120, 125 i 220. Luksusowe kabriolety na bazie modelu 220 były wyposażane w nadwozia w małych seriach w renomowanej firmie Gläser-Karosserie GmbH w Dreźnie. Austriackie firmy, takie jak Keibl czy Armbruster, rzadko otrzymywały indywidualne zamówienia. W niewielkich ilościach budowano również samochody ciężarowe i dostawcze wywodzące się z poszczególnych typów samochodów osobowych, małe ciężarówki, taksówki, wozy ratowniczo-gaśnicze. W tym czasie pod nazwą „STYRIA OLYMPIC” produkowano również np. „łyżwy” lub łyżwy do sportu zawodowego (które w tym czasie były jeszcze montowane na normalnych butach). W dzisiejszych czasach te biegacze są już poszukiwanymi rarytasami wśród kolekcjonerów. Komponenty do rowerów, takie jak hamulce nożne, siodełka i systemy oświetleniowe, nie były już kupowane, ale produkowane w dużych ilościach we własnej fabryce firmy. Po przyłączeniu Austrii do Rzeszy Niemieckiej Steyr-Daimler-Puch-Werke szybko przekształciła się w przedsiębiorstwo zbrojeniowe pod kierownictwem nowo mianowanego dyrektora generalnego Georga Meindla, co w sektorze motoryzacyjnym osiągnęło dzięki planowi Schella.

W czasach narodowego socjalizmu w Austrii produkcja zbrojeniowa zdominowała przedsiębiorstwo, które było powiązane z Reichswerke Hermann Göring, zatrudniając około 32 000 pracowników. Nowe fabryki powstały w Grazu-Thondorf (Zweier-Werk) i w St. Valentin (Nibelungenwerk).

Warto również wspomnieć o szerokiej współpracy z DEST w hucie granitu w Mauthausen. [2]

W kilku podobozach obozu koncentracyjnego Mauthausen więźniowie byli zmuszani do pracy przymusowej na rzecz zakładów w Steyr. Łożyska kulkowe były produkowane w podobozie Steyr-Münichholz i w Melku. Produkcja prowadzona była także w okupowanej Polsce, m.in. w podobozie obozu koncentracyjnego na Majdanku w Radomiu. Po nalotach bombowych na zakład w Grazu-Thondorfie, część produkcji została przeniesiona do tuneli w Peggauer Wand w ramach tzw. relokacji U. Zakres produkcji został natychmiast rozszerzony o produkcję standardowego niemieckiego karabinu, Karabiner 98k, oraz rozpoczęto rozwój i produkcję karabinu maszynowego MG 42 i karabinu szturmowego StG 44. Typy 250 i 640 opracowane dla armii austriackiej były nadal budowane na małą skalę. W 1940 r. zaprzestano produkcji samochodów osobowych, takich jak kabriolety Steyr 200 i Steyr 220, limuzyny i pojazdy rządowe. Zaprzestano produkcji samochodów osobowych. W 1941 roku rozpoczęto produkcję Typu 1500 A, zupełnie nowej konstrukcji lekkiej ciężarówki Porsche, z chłodzonym powietrzem silnikiem V8. Na tej konstrukcji, która była również podstawą nowego początku po II wojnie światowej, w 1942 roku opracowano również ciągnik gąsienicowy East, który został zbudowany na licencji przez różne firmy. Po zakończeniu II wojny światowej pojawiło się duże zapotrzebowanie na pojazdy użytkowe i ciągniki. Produkcja ciężarówek Typ 370 z silnikami benzynowymi V8 rozpoczęła się w 1946 roku. W 1948 roku wprowadzono pierwszą ciężarówkę Steyr-Diesel 380. Produkcja ciągników Steyr również opiera się na tym samym rozwoju silnika. Wraz ze wzrostem popytu na samochody osobowe podpisano umowę o współpracy z Fiatem, a modele Fiata zostały wprowadzone na rynek austriacki jako Steyr-Fiat. W połowie lat sześćdziesiątych XX wieku asortyment produkcyjny obejmował samochody, ciężarówki, samochody terenowe, ciągniki, maszyny rolnicze, łożyska toczne, broń myśliwską, czołgi, motocykle, rowery i narzędzia. Około jedna trzecia produkcji trafiała na eksport. Znanymi pojazdami były Haflinger i Pinzgauer, które przez wiele lat były używane zwłaszcza przez austriackie siły zbrojne, ale także przez liczne armie zagraniczne. Puch G ma identyczną konstrukcję jak Mercedes-Benz G, który również jest produkowany w Grazu. Dopiero znacznie mniejsza sieć sprzedaży Steyr-Daimler-Puch sprawiła, że pojazd był sprzedawany również pod marką Mercedes-Benz. Słynne czołgi Steyr to bojowy wóz piechoty Saurer, produkowany w wielu wersjach, używany w wielu krajach (Austria, Grecja, Cypr, Afryka itp.), Kirasjer (Austria, Brazylia, Maroko, Botswana, Tunezja, Argentyna itp.), Pandur (Austria, Belgia, Słowenia, USA, Kuwejt itp.) i ASCOD-Ulan (Austria, Hiszpania). Od 1980 roku Steyr-Daimler-Puch AG była trzecim co do wielkości przedsiębiorstwem przemysłowym w Austrii, zatrudniającym około 17 000 pracowników. Restrukturyzacja i outsourcing części produkcji do kilku firm będących jego następcami zmniejszyły tę liczbę do 8900 w 1991 roku. W 1987 roku rozpoczęto filetowanie firmy. Stopniowo poszczególne działy produkcyjne były sprzedawane lub wydzielane:

• 1987, sprzedaż zakładu w Grecji (od tego czasu samodzielnego jako ELBO)
• 1987, Wydzielenie produkcji zbrojeniowej w niezależną i niezależną firmę Steyr Mannlicher GmbH & Co KG
• 1987, sprzedaż działu rowerowego w postaci marki Puch włoskiej firmie Bianchi, która z kolei została kupiona przez Cycleurope AB.
• 1987, sprzedaż działu motorowerów w postaci marki Puch firmie Piaggio.
• 1988, Sprzedaż działu łożysk firmie SKF
• 1990, Sprzedaż działu samochodów ciężarowych pod marką Steyr firmie MAN.
• W latach dziewięćdziesiątych produkcja ciągników pod marką Steyr zostaje wydzielona do amerykańskiej Case Corporation (później CNH Global).
• Lata dziewięćdziesiąte XX wieku, wydzielenie produkcji autobusów w postaci marki Steyr do szwedzkiej Grupy Volvo.
• 1998 r., sprzedaż produkcji broni ciężkiej (Steyr-Daimler-Puch Spezialfahrzeug GmbH) w drodze wykupu menedżerskiego austriackiej grupie inwestorów, która w 2003 r. odsprzedała ją amerykańskiemu koncernowi zbrojeniowemu General Dynamics.
• 1998, Sprzedaż dwóch pozostałych działów: Vehicle Technology i Drive Technology kanadyjskiej Magna Group Franka Stronacha, przy czym dział Powertrain Technology został sprzedany niemieckiej firmie ZF Friedrichshafen AG.
• W 2001 r. pozostała spółka Steyr-Daimler-Puch Fahrzeugtechnik AG & Co. KG (SFT) w Grazu została połączona z Magna Europa AG, tworząc Magna Steyr i stając się niezależną podgrupą Magna International.

Steyr Motors oddzielił się od tego w 2001 roku poprzez wykup menedżerski. We wrześniu 2012 roku spółka sprzedała wszystkie swoje udziały chińskiej grupie inwestorów Phoenix Tree HSC Investment.

W Muzeum Motoryzacji Aspang na Aspang-Markt w Dolnej Austrii prezentowane są pojazdy modeli Steyr XX, Steyr 30/Typ 45, Steyr 50, Steyr 100, Steyr 200, Steyr 220 i Steyr 530, a także Steyr-Opel z 1932 roku, Steyr-Puch 500 DL z 1959 roku i ciężarówka typu Steyr 40 z 1931 roku.

ŹRÓDŁO WIKIPEDIA