STEYR RSO/01

RYS HISTORYCZNY:  Raupenschlepper Ost (niem. „Caterpillar Tractor East”, w skrócie RSO) – lekki pojazd gąsienicowy używany przez Wehrmacht w czasie II wojny światowej. Został on stworzony w odpowiedzi na słabe osiągi pojazdów kołowych i półgąsienicowych w błocie i śniegu podczas pierwszej jesieni i zimy Wehrmachtu na froncie radzieckim. W 1943 roku Królestwo Rumunii zakupiło 100 ciągników RSO/01. Służyły one do holowania dział przeciwpancernych. Około 23 000 RSO wszystkich wersji zostało wyprodukowanych przez Steyr (2 600 szt.), Klöckner-Humboldt-Deutz AG (KHD; 12 500 szt.), fabrykę Auto Union w Siegmar (dawny Wanderer; 5 600 szt.) i Gräf & Stift (4 500 szt.). Prototypy zostały pokazane wojsku. Do produkcji weszło działo samobieżne niszczyciela czołgów Raupenschlepper Ost 7,5 cm Pak 40. Wyprodukowano od 80 do 90 sztuk. Większość z nich brała udział w walkach na froncie wschodnim. Do służby weszła również wersja RSO, która była wyposażona w działo przeciwlotnicze 2 cm Flak38 zamontowane na podłodze tylnej drewnianej ładowni.

OPIS  : STEYR RSO/01

RSO był współczesny nieco podobnym alianckim pełnogąsienicowym ciągnikom artyleryjskim używanym w innych armiach (takich jak radziecki STZ-5 „Stalingradets” i ciągnik M4 armii amerykańskiej), w większości pochodził z przedwojennej lekkiej i średniej serii ciągników artyleryjskich Vickers. Zbudowano dwa warianty tego pojazdu: podstawowy transporter ładunków oraz samobieżny pojazd przeciwpancerny uzbrojony w armatę PaK 40. Oba miały to samo podwozie. Po pierwszej jesieni i zimie Wehrmachtu (1941–1942) na froncie wschodnim okazało się, że niezwykle prymitywne drogi w ZSRR i sezonowe błoto wymagają w pełni gąsienicowego pojazdu zaopatrzeniowego, aby utrzymać mobilność. Steyr zareagował, proponując mały, w pełni gąsienicowy pojazd oparty na swojej 1,5-tonowej ciężarówce, lekkiej ciężarówce Steyr 1500A, która była już używana w wojsku. Pojazd został wprowadzony w 1942 roku jako Raupenschlepper Ost (RSO). Początkowo zaprojektowany jako główny pojazd napędowy i artyleryjski, ostatecznie służył w wielu różnych rolach. Zaraz po dotarciu pojazdu na front wschodni jednostki bojowe zaczęły wykorzystywać go do ogólnych zadań transportowych. Zapewniał doskonałą obsługę dzięki swojej niezawodności, łatwości konserwacji i zdolności do przejmowania różnych ról – w każdym rodzaju terenu – których brakowało innym pojazdom. Cztery koła jezdne z każdej strony, wszystkie w jednej linii jako część systemu „luźnego toru” bez rolek powrotnych, składały się na znacznie prostszy układ zawieszenia, znacznie lepiej radzący sobie z sezonem błotnym rasputitsa i rosyjskimi warunkami zimowymi, bez błota i zamarzania śniegu między kołami złożonych zachodzących na siebie / przeplatanych systemów zawieszenia Schachtellaufwerk, które niemieckie pojazdy półgąsienicowe, takie jak Sd.Kfz. 7 Posiadał. Wkrótce zamówienia na RSO przekroczyły możliwości produkcyjne Steyr, a do produkcji pojazdu dołączyli kolejni producenci, aby sprostać stale rosnącym wymaganiom. Pierwotna wersja miała kabinę z tłoczonej stali o konfiguracji przypominającej ciężarówkę, podobną do ciężarówek kołowych. Kolejne dwie wersje – RSO/02 i 03 – miały prostszą, metalową kabinę z miękkim dachem i płytą. Wszystkie modele posiadały drewniane, burtowe skrzynie ładunkowe, typowe dla lekkich ciężarówek z tamtej epoki. Miał prześwit 55 cm (22 cale) i był pierwotnie napędzany silnikiem benzynowym Steyr V8 o pojemności 3,5 l i mocy 63 kW (85 KM), który w pojazdach produkowanych przez RSO/03 Magirusa został zastąpiony chłodzonym powietrzem silnikiem wysokoprężnym Deutz o mocy 49 kW (66 KM). W późniejszym modelu zastosowano zwolnicę typu Cletrac (zamiast stosowanej wcześniej jednostki różnicowej typu samochodowego) wraz z wieloma innymi ulepszeniami. Silnik został zamontowany na podłodze kabiny maszynisty, a napęd przenoszony był przez sprzęgło jednopłytkowe do skrzyni biegów. Skrzynia biegów miała cztery biegi do przodu i jeden do tyłu. Zawieszenie składało się z czterech dużych stalowych kół talerzowych z każdej strony, zamontowanych parami za pomocą sprężyn eliptycznych. Sterowanie obejmowało pionowe dźwignie sterujące czterema hamulcami hydraulicznymi na kołach łańcuchowych i napinaczach. Z tyłu zamontowano sprężynowy czop, a z przodu haki holownicze. Osiągał prędkość około 30 kilometrów na godzinę. Lekki pojazd gąsienicowy RSO miał bardzo prostą konstrukcję zawieszenia z całkowicie stalowymi kołami i tylko czterema małymi resorami piórowymi. Dzięki temu był tani i łatwy w produkcji. Miał duży prześwit i doskonałe osiągi w słabym terenie. Była to gąsienicowa wersja 11/2-tonowej ciężarówki Steyr. W ładowni mógł przewozić ładunek o masie 1500 kg. RSO/01 holowanie armaty polowej RSO/1 miał całkowicie zamkniętą, zaokrągloną kabinę z tłoczonej stali z drewnianą tylną przestrzenią ładunkową tak jak prezentowany model . RSO służyły na froncie wschodnim aż do dramatycznego odwrotu w 1943 roku, kiedy to utracono wiele przeciążonych RSO. Te, które przeżyły, działały na tym froncie do końca wojny, ale nieliczne dotarły w nienaruszonym stanie w maju 1945 roku. Inni RSO, którzy nie dotarli na front wschodni, brali udział w operacjach w Normandii i Ardenach, zawsze z doskonałymi wynikami.