TATRA 613 1:24

RYS HISTORYCZNY  : Na początku lat 60. XX wieku Tatra rozpoczęła prace konstrukcyjne nad następcą luksusowego samochodu Tatra 603. Zbudowane w 1962 i 1966 roku prototypy 603A i 603X nie zostały zaakceptowane, dlatego postanowiono w 1967 roku zlecić opracowanie nadwozia nowego modelu według wytycznych Tatry włoskiej firmie nadwoziowej Carrozzeria Vignale z Turynu. Wiosną 1969 roku dostarczono z Włoch trzy prototypy na podwoziach dostarczonych przez Tatrę, w tym dwa czterodrzwiowe sedany i dwudrzwiową wersję coupé, której zdecydowano nie wprowadzać do produkcji. W tym samym roku samochody wyposażono w nowe silniki Tatry oraz rozpoczęto ich próby drogowe. W lutym 1971 roku powstał pierwszy prototyp wykonany w Czechosłowacji, a w lipcu po raz pierwszy zademonstrowano go publicznie. Oficjalna prezentacja pojazdu miała miejsce w lipcu 1973 roku w Pradze podczas wystawy Autoproges. W 1974 roku wyprodukowano 26 sztuk serii próbnej. Produkcję seryjną rozpoczęto jednak dopiero w 1975 roku w zakładach w Příborze, gdyż główny zakład w Kopřivnicech przestawiono na produkcję wyłącznie ciężarówek. W 1980 roku wprowadzona została zmodernizowana wersja pojazdu – Tatra 613-2.

OPIS SZCZEGÓŁOWY : Tatra 613

Samochód produkowany był w jedynej seryjnej wersji nadwoziowej jako 4-drzwiowy sedan. Był pięciomiejscowy, ale na tylnej kanapie środkowe miejsce było mniej wygodne z powodu wypukłości siedzenia i składanego podłokietnika znajdującego się w oparciu. Podobnie jak Tatra 603 auto zbudowane zostało w nietypowym dla luksusowego segmentu, charakterystycznym dla tej marki układzie z silnikiem chłodzonym powietrzem umieszczonym z tyłu pojazdu, napędzającym oś tylną. Wadą takiego rozwiązania był dość głośny charakterystyczny dźwięk silnika, zwłaszcza słyszalny na tylnym siedzeniu. W stosunku do poprzednika, silnik pojazdu przesunięty został nieco do przodu, nad tylną oś, co spowodowało korzystniejszy rozkład obciążeń (44% na przednią oś i 56% na tylną), zapewniając bardzo dobre prowadzenie się pojazdu. Bagażnik umieszczony został z przodu, lecz ze względu na wielkość samochodu, był on dość pojemny, a przy tym pozwalał na swobodne zaprojektowanie strefy kontrolowanego zgniotu. Pojazd wyposażony został w trzypunktowe bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa, bezpieczną kolumnę kierownicy i „miękką” deskę rozdzielczą wyłożoną pianką poliuretanową. Z prędkością maksymalną sięgającą 200 km/h, Tatra 613 była wśród najszybszych samochodów produkowanych w bloku socjalistycznym. W skład wyposażenia wchodziła klimatyzacja, elektrycznie opuszczane szyby i podwójny system ogrzewania benzynowego. Pojazdy te wykorzystywane były najczęściej przez urzędników rządowych, kierownictwo przemysłu i w ograniczonej liczbie jako samochody policji, ratownictwa medycznego oraz straży pożarnej. Za czasów komunistycznej Czechosłowacji nie były dostępne w wolnej sprzedaży dla użytkowników prywatnych. Znaczna liczba Tatr 613, wyłącznie w czarnym kolorze, była od 1980 roku eksportowana do ZSRR, gdzie były używane przez władze (ich status był wyższy, niż Wołgi, a niższy od Czajki), organy KGB oraz milicję, głównie jako reprezentacyjne radiowozy eskortowe w dużych miastach. W 1976 roku wyprodukowano ponad 1000, a w 1977 roku ponad 1100 Tatr, lecz w kolejnych latach produkcja zaczęła maleć do kilkuset sztuk, a w 1983 roku powstało ich tylko 112.