TATRA 815 GTC

RYS HISTORYCZNY : Tatra 815 to rodzina samochodów ciężarowych, produkowana przez czeską firmę Tatra. Wykorzystuje tradycyjną tatrzańską koncepcję sztywnej rury szkieletowej i wahadłowych półosi dających niezależne zawieszenie. Pojazdy są dostępne w wariantach 4×4, 6×6, 8×8, 10×8, 10×10, 12×8 i 12×12. Dostępne są zarówno silniki chłodzone powietrzem, jak i cieczą o mocy od 230 do 440 kW (310-590 KM). Jako następca Tatry 813 został pierwotnie zaprojektowany do ekstremalnych warunków terenowych, natomiast obecnie dostępne są również warianty przeznaczone do użytku mieszanego (zarówno terenowego, jak i drogowego). Masa całkowita wynosi do 35 500 kg (78 264 funtów). Model 815 i jego następcy sześciokrotnie zwyciężyli w Rajdzie Dakar. W 1989 roku Tatra zmodernizowała model 815 i wprowadziła nowy 815-2, który otrzymał kolejną modernizację w 1994 roku, a zaledwie 3 lata później, w 1997 roku, wprowadzono nową kabinę. Kolejny lifting nastąpił w 2000 roku, kiedy to zmiany obejmowały m.in. nową tablicę rozdzielczą i mocowanie kabiny, a po raz pierwszy pojawiła się opcja montażu silników chłodzonych cieczą. Ostatni lifting kabiny miał miejsce w lipcu 2010 roku. Ze względu na zmiany w wymogach emisji spalin w 2003 roku Tatra opracowała całkowicie nowy silnik V8 T3C, aby spełnić normę Euro III, gdzie po raz kolejny kontynuowała tradycję z konstrukcją chłodzenia powietrzem. Udoskonalony silnik T3D został wprowadzony w 2006 roku zgodnie z SCR i Euro IV. Tatra rozważa zaprzestanie produkcji tego modelu w latach 2023-2024

OPIS  : TATRA 815 GTC

TATRA 815 GTC – Grand Tourist Conteiner (jedno z niewielu zastosowań Conteiner, inaczej nazywane przyczepą kempingową). 4 maja 1990 roku, z wyprawy dookoła świata wróciła trzyosiowa Tatra 815 GTC . Samochód był w podróży przez trzy lata, odwiedził 67 krajów i pokonał przy tym 200 tys. kilometrów. Jego załoga przywiozła wyjątkowy film, serię reportaży, ogromną wiedzę na temat pojazdu, a także liczne osobiste przeżycia. Tutaj można wspomnieć na przykład o kilkudniowym zatrzymaniu całej ekipy w gwatemalskim areszcie, czy o zatonięciu jednego z uczestników w pakistańskiej rzece. Sama ciężarówka sprawdziła się doskonale. Tatra 815 GTC – bo tak nazywał się wyprawowy pojazd – bez trudu wróciła do ówczesnej Czechosłowacji. Samochód do dzisiaj stoi w muzeum marki w Koprzywnicy i zwraca tam uwagę pasażerską, częściowo przeszkloną zabudową. Pod kabiną znajduje się oczywiście widlasty, chodzony powietrzem silnik, a na dachu przewidziano miejsce na dodatkową sypialnię, w postaci rozkładanego namiotu. Pojazd powstał w oparciu o wymagania wynikające z potrzeb przejezdności w trudnym terenie, zasięgu jazdy, niezawodności, chwilowo wysokich średnich przelotowych oraz konieczności zapewnienia długotrwałego pobytu dla 5-6 osobowej załogi. Oprócz reprezentowania czechosłowackiego przemysłu motoryzacyjnego, celem wyjazdu było szerokie świadectwo roli czechosłowackiej polityki, biznesu i kultury we współczesnym świecie. Jest to pojazd trzyosiowy z ramą szkieletową i centralną rurą nośną z niezależnym zawieszeniem kół na półosiach wahliwych, dziesięciocylindrowym silnikiem wysokoprężnym o mocy 208 kW z automatycznym sterowaniem chłodzeniem. Odpowiednio dobrany zakres przełożeń, układ przeniesienia momentu obrotowego oraz elementy wzmacniające w celu uzyskania niezbędnych właściwości jezdnych zapewniają łatwe prowadzenie pojazdu nawet w najtrudniejszych warunkach terenowych. Czteroosobowa składana kabina kierowcy z łóżkiem wyposażona jest w klimatyzację, która w połączeniu z systemem ogrzewania kabiny zapewnia niezbędny klimat temperaturowy. Nadbudowa składa się ze stalowej szafy samonośnej, wyposażonej w izolację akustyczną i termiczną, podzielonej na trzy wzajemnie oddzielone przestrzenie:

– przestrzeń mieszkalna, podróżna i robocza

– maszynownia

– kontener do przechowywania sprzętu mobilnego

Przednia część przedziału głównego przy nadbudówce posiada cztery przestrzenie jezdne, z których dwie są górne z widokiem na przód i boki nad kabiną maszynisty, a dwie dolne z widokiem na boki. Wszystkie cztery fotele można ustawić w pozycji poziomej, podobnie jak łóżka. Nad górnymi siedzeniami znajdują się otwory z włazami w dachu, umożliwiające właz na dach pojazdu, widok oraz możliwość skanowania kamerą. Górne szyby boczne są wyposażone w duże, wewnętrznie otwierane i w pełni odchylane lusterka wsteczne. Szyby boczne są całkowicie przesuwne w celu wentylacji, szyby przednie są stałe, podwójnie oszklone, wyposażone w wycieraczki i spryskiwacze. Większość przyrządów i sprzętu do wykonywania czynności zawodowych jest skoncentrowana w przedziale podróżnym. Pośrodku między siedzeniami znajdują się tablice przyrządów, zawierające: termometr wewnętrzny, termometr zewnętrzny, wysokościomierz, kompas dla półkuli północnej i południowej, barometr, higrometr, timery, a także elementy sterujące ogrzewaniem, wentylacją, sterowaniem ogrzewaniem, przyrządy do monitorowania i zdalnego sterowania generatorem diesla itp. W centralnej części komory głównej znajduje się wejście, które znajduje się po prawej stronie pojazdu, szafa oraz kuchnia wyposażona w czteropalnikową kuchenkę. zlewozmywak, gazowy przepływowy podgrzewacz wody, piekarnik na podczerwień, pralka z hydromasażem i lodówka z zamrażalnikiem. Wydzielona przestrzeń pełniąca funkcję łazienki z prysznicem, umywalką i toaletą chemiczną to także ciemnia z niezbędnym oświetleniem, kolorowymi filtrami i wymuszoną wentylacją. Z tyłu komory głównej gabinet wyposażony jest w szafki do przechowywania, szuflady, maszynę do pisania oraz biurko z blatem, po złożeniu odsłania się powierzchnia tapicerowana, która może służyć jako dodatkowe łóżko. W tylnej ścianie pojazdu znajduje się szyba, wyposażona w wycieraczkę i spryskiwacz. Aby zapewnić załodze potrzeby operacyjne i bytowe, pojazd wyposażono w obieg wodny składający się ze stali nierdzewnej, izolowanego termicznie zbiornika wody pitnej o pojemności 600 l. Wodociąg zapewnia stałą dystrybucję wody pitnej pod ciśnieniem na potrzeby kuchni, mycia, prysznica w łazience i na zewnątrz pojazdu. Woda spływa ze zlewu i prysznica do zbiornika na nieczystości o pojemności 180 l, dzięki czemu urządzenia te mogą być stosowane również tam, gdzie swobodny odpływ ścieków nie byłby możliwy. Pojazd posiada cztery butle propan-butan o pojemności 10 kg każda. Zasilana jest z nich czteropalnikowa kuchenka i przepływowy podgrzewacz wody. Wentylację i ogrzewanie pojazdu zapewnia generator wysokoprężny na gorące powietrze o mocy 12 kW, umieszczony w maszynowni. W celu wentylacji i ogrzewania powietrze z zewnątrz jest zasysane przez elementy filtrujące umieszczone w przedniej ścianie pojazdu. Aby utemperować wewnętrzną przestrzeń mieszkalną, zainstalowano trzy dodatkowe jednostki grzewcze o mocy 3 kW. Urządzenia te działają tylko z powietrzem recyrkulacyjnym. W maszynowni umieszczonej w przedniej części nadbudówki oprócz głównego zespołu grzewczego znajduje się agregat spalinowo elektryczny, przetwornica obrotowa, transformator separacyjny do podłączenia zewnętrznego, transformator 220/120 V do podłączenia zewnętrznego, transformator do przekształtnika obrotowego, rozdzielnia elektryczna, ładowarka, wyłączniki, zawory elektropneumatyczne do zdalnego sterowania generatorem diesla oraz pompa wraz ze zbiornikiem na spryskiwacze szyby. Do maszynowni dostęp jest przez dwie pokrywy od strony pojazdu lub po zdemontowaniu przednich pokryw przy złożonej kabinie samochodu. Moduł socjalny wyposażony jest w obwód elektryczny 220 V do zasilania urządzeń kuchennych, wodociągów, chłodziarko-zamrażarki i wentylatorów. Obwód elektryczny 24 V służy do oświetlenia ogólnego i miejscowego, do napędzania urządzeń grzewczych i wentylacyjnych oraz do zasilania urządzeń pomocniczych. Obwód 220 V zasilany jest z akumulatorów za pośrednictwem przetwornicy obrotowej i transformatora lub z przyłącza zewnętrznego za pomocą o długości 50 m. Akumulator jest ładowany podczas jazdy z alternatora samochodu lub generatora spalinowo elektrycznego lub z zewnętrznego przyłącza, zawsze za pomocą ładowarki. Generator diesla jest również w stanie samodzielnie zasilać obwód 220 V za pośrednictwem transformatora. Aby zwiększyć możliwości operacyjne załogi pojazdu i poszerzyć możliwości reportażu, pojazd wyposażono w dwumiejscowy zmodyfikowany motorower Jawa 210 oraz dwumiejscową motolotnię. Do ich transportu służy kontener z tyłu pojazdu. Motorower znajduje się w przestrzeni pod tylną szybą, zawieszony na widłach podnośnika pneumatycznego, co umożliwia opuszczenie go do poziomu gruntu, a następnie podniesienie do pozycji transportowej i zamknięcie po zakończeniu jazdy. Motolotnię należy rozłożyć na dwie podstawowe części do transportu – podwozie z silnikiem i skrzydło. Przestrzeń transportowa do złożenia skrzydła szybowca znajduje się w osi podłużnej szafy nad stropem pomieszczeń mieszkalnych i skrzydło wkłada się do niej od tyłu przez otwarte drzwi kontenera. Podwozie i silnik są częściowo zdemontowane i przechowywane w ramie zawieszenia w przestrzeni nad tylną szybą pojazdu. Jest on podnoszony i wsuwany do tego punktu z poziomu gruntu za pomocą manipulatora. Dla alternatywnej możliwości przebywania i spania dla załogi, pojazd posiada namiot dla czterech osób w obniżonej części dachu, który po złożeniu tworzy skrzynię nie wystającą poza górny obrys pojazdu. Po rozłożeniu namiotu obie pokrywy komór, które tworzą boki namiotu, są podnoszone. Dostęp do namiotu i dachu pojazdu możliwy jest przez luki z przedziałem podróżnym lub drabinkę, którą można rozłożyć z boku pojazdu. Przednia górna przeszklona część szafy jest chroniona przed ewentualnymi uszkodzeniami mechanicznymi ochronną ramą rurową. Po prawej stronie pojazdu, do jego tylnej części, istnieje możliwość zamocowania wiaty do przebywania na zewnątrz pojazdu.