POLSKI FIAT 518 MAZUR

RYS HISTORYCZNY  : Polski samochód osobowy klasy wyższej montowany (1934–1937) a następnie produkowany 1937–1939 w PZInż w Warszawie, oparty na licencji włoskiego FIATa. Na mocy rozszerzonej w 1936 r. licencji FIATa do produkcji wszedł nowy model samochodu, który z fabryki wyjechał w 1937 roku po pewnych zmianach w stosunku do oryginalnego Fiata 518.

OPIS  : Polski Fiat 518 Mazur

Samochód produkowany był w 2 wersjach nadwozia:

• Limuzyna 7-miejscowa ze strapontenami i często z oddzielnym przedziałem kierowcy,
• 5-miejscowa, z głębszymi, wygodniejszymi fotelami rozkładanymi do spania.

Samochód ten był wygodny i elegancki, posiadający wykończenie z pogranicza samochodów luksusowych. Wyposażony w – ówcześnie nowatorskie – dwuobwodowe hamulce hydrauliczne. W Wojsku Polskim Polskie Fiaty 518 osobowe były używane w instytucjach administracji armii i planowania operacyjnego, a na potrzeby wojska stworzono też wersję uterenowioną. Samochód ten był 4-drzwiowy, z brezentowym składanym dachem i typowym podwoziem modelu 518 (z osiami sztywnymi), wyposażoną w terenowy reduktor i szerokie ogumienie (160×40) o terenowym bieżniku. Wersja ta przeszła próby w 1937, które wykazały pewne wady konstrukcyjne – model ten był produkowany seryjnie w nieznanej liczbie egzemplarzy.

Następna wersja łazika na bazie Fiata 518 z 1938 r. posiadała szereg zmian:

• zmniejszona do 2 liczba drzwi,
• wprowadzono niezależne zawieszenie kół przednich,
• wprowadzono stabilizator osi tylnej,
• wprowadzono terenowy reduktor o zwiększonym przełożeniu,
• samoczynna blokada mechanizmu różnicowego tylnego mostu,
• zmieniono ogumienie na 180×40,
• zmieniono rozkład nacisków – na oś tylną (napędzaną) przypadało około 65% ogólnej masy (model poprzedni – 58%),
• powiększono prześwit podłużny (z 210 na 280 mm) i poprzeczny,
• zmieniono kąt zejścia z 19° na 30° (kąt wejścia bez zmian – 45°),
• zmniejszono promień skrętu z 6 m do 4,5 m,
• wprowadzono gładką powierzchnię spodu pojazdu,
• wprowadzono dwa zapasowe koła umieszczone poziomo z tyłu nad bagażnikiem, tak że tworzyły zderzaki,
• zwiększono do 80 litrów pojemność zbiornika paliwa (model poprzedni – 45 l)
• zastosowano udogodnienia dla dowódców m.in. wygodne fotele z oparciami rozkładanymi do pozycji półleżącej i stolika rozkładanego o powierzchni 0,3 m².

Produkcja nowego modelu rozpoczęła się wiosną 1939 roku, a podzespoły przy produkcji pochodziły z Fiata 518 i Fiata 618, choć w PZInż produkowano wersję uproszczoną z 4-drzwiowym nadwoziem. Samochód używany był w wojnie obronnej 1939 r. i okazał się bardzo przydatny m.in. jako dowódcze wozy łączności i zwiadowcze, często z ckm-em wz. 30 lub rkm-em wz. 28 mocowanym do specjalnych uchwytów na nadwoziu.

Obecnie w Polsce znajduje się przynajmniej jeden sprawny Fiat 518.

Prezentowany model to samochód sztabowy którym jeździł szef sztabu 10 Brygady Kawalerii Pancerno- Motorowej we wrześniu 1939 roku podczas ataku Hitlerowskich Niemiec na Polskę .