DANE TECHNICZNE : ZASTAVA 1300
ROK PRODUKCJI : 1961-1979
SILNIK : R4 OHV
POJ. SILNIKA : 1295 CM3
MOC : 44 kW – 60 KM
PRĘDKOŚĆ MAX : 140 KM/H
PRZYŚPIESZENIE 0-100 KM/H : 21,5s
SKALA : 1:43
PRODUCENT MODELU : DeAgostini
RYS HISTORYCZNY : Zastava 1300 to licencyjny Fiat 1300 i był oferowany w wersjach sedan i kombi montowane przez jugosłowiańską Zastava. Jugosłowiański producent samochodów Zastava intensywnie współpracował z Fiatem i montował modele 1300 i 1500, oznaczając je odpowiednio jako Zastava 1300 i Zastava 1500. Zastava kontynuowała produkcję samodzielnie, gdy Fiat w 1967 roku zaprzestał produkcji tych modeli. W latach siedemdziesiątych dodano lepsze wyposażenie i modele o nazwach DeLuxe i 1300E. Produkcję zakończono w grudniu 1979 roku. Wyprodukowano około 200 tyś sztuk.
OPIS SZCZEGÓŁOWY : ZASTAVA 1300
Zastava kontynuowała samodzielną produkcję modelu 1300, gdy Fiat w 1967 roku zaprzestał produkcji. W latach siedemdziesiątych dodano lepsze wyposażenie i modele o nazwach DeLuxe i 1300E. Produkcję zakończono w grudniu 1979 roku. Od 1961 roku wyprodukowano 201 160 egzemplarzy. Samochód otrzymał przydomek Tristać (trista oznacza 300 w języku serbskim). Model sedan w wersji Zastava jest taki sam jak w wersji Fiata, ale model kombi jest inny. Model ten posłużył jako fundament następcy Fiata 1300/1500, Fiata 124. Z wszechstronnymi hamulcami tarczowymi, napędem na tylne koła, mocą do 72 koni mechanicznych (silnik mógł rozpędzić samochód do prędkości maksymalnej 155 km/h), elegancki Tristać był ulubionym samochodem Jugosławii z wyższej półki. Zastava 1300 została również zmontowana przez Leonidasa Larę (C.C.A.) w Bogocie w Kolumbii. Dziś wiele osób w byłej Jugosławii wspomina model 1300 jako najlepszy samochód w historii Zastavy: Jugoslovenski Mercedes, jak go nazywają. Czerpiąc oczywistą inspirację z amerykańskiego Chevroleta Corvaira, modele 1300 (milletrecciento we Włoszech) i 1500 (millecinquecento) były samochodami rodzinnymi Zastavy w latach 60. i 70. Oba wykorzystywały silniki montowane wzdłużnie napędzające tylną oś za pomocą czterobiegowej manualnej skrzyni biegów. Zastosowane silniki – 1295 cm3 i 1481 cm3 – były dwiema wersjami tej samej konstrukcji górnozaworowej, różniącymi się średnicą cylindra (odpowiednio 72 mm i 77 mm).
