ZIS-155

RYS HISTORYCZNY : ZiS-155 – autobus produkowany przez firmę ZiŁ (wówczas ZiS) w latach 1949-1957 . ZIS-y 155 eksportowano do Afganistanu , Chin ,Mongolii , NRD i Polski . Wyprodukowano 21 741 autobusów ZiS-155 . Zastąpienie tego w dużej mierze „kompromisowego” modelu miejskiego nastąpiło w 1957 roku, kiedy do produkcji wszedł ZIL-158

OPIS  : ZIS-155

Do napędu użyto silnika R6 o pojemności 5,6 l. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. Pojazd przewozić mógł 28 pasażerów na miejscach siedzących. Pojazd był wzorowany na amerykańskim GMC OLD LOOK TDH-5101 .Zastąpił on trudnego w obsłudze ZIS-154. Był to pierwszy pojazd radzieckiej produkcji wyposażony w alternator .Autobus mógł zabrać 50 pasażerów w tym 28 na miejscach siedzących .Poważną wadą była bardzo wysoko umieszczona podłoga co sprawiało że do wnętrza można się było dostać tylko po stromych schodach .Autobus był zupełnie niedostosowany do przewozu osób niepełnosprawnych bo oficjalnie tacy nie istnieli dla aparatu państwowego .Mimo to pomiędzy rokiem 1956 a 1957 był to jedyny model autobusu kursujący w Moskwie . Co ciekawe jeden z ZIS-155 woził pasażerów do 1991 roku na Ukrainie gdzie kursował na trasie między miasteczkiem Głuchów a pobliskim kołchozem.
W powojennych latach jednym z problemów komunikacji miejskiej w miastach był niedobór odpowiedniego taboru autobusowego. Plany zakładały unowocześnienie oraz zwiększenie jego ilości, toteż w 1954r. zakupiono autobusy ZiS-155 produkcji radzieckiej. Od początku uważano, że model 155 będzie przejściowy. Miał on wiele wad, takich jak słabe ogrzewanie wnętrza, brak ochrony przed zadymieniem w kabinie kierowcy, czy nieprecyzyjnie działającą skrzynię biegów. Pomimo tego ZiS-155 stał się trzonem taboru autobusowego w republikach Związku Radzieckiego, gdyż produkowano go w dużych ilościach od początku lat 50-tych do połowy lat 60-tych. Wyprodukowano również międzymiastową wersję ZIS-155, wyposażoną w 15 foteli typu samolotowego. Takie samochody służyły pasażerom na linii Moskwa-Symferopol (1399 km). Dzięki pośredniemu czterogodzinnemu parkowaniu w Charkowie autobus pokonał tę odległość w ciągu 38 godzin. W Moskwie przez pewien czas pociągi drogowe były eksploatowane w ramach ZIS-155 z przyczepami wykonanymi ze starych wycofanych z eksploatacji nadwozi. Ponadto pierwsze radzieckie stacje telewizji mobilnej (PTS) zostały wyprodukowane na bazie ZIS-155. Początkowo zakładano, że ZIS-155 będzie modelem przejściowym, więc jego niedociągnięcia również wydawały się tymczasowe. Ponieważ w 1950 roku ZIS-155 był głównym autobusem miejskim ZSRR, można go zobaczyć w zdecydowanej większości radzieckich filmów fabularnych z tamtych lat. W szczególności można dobrze zobaczyć ten autobus na obrazie E. Ryazanowa „Dziewczyna bez adresu” (1956).